Η Νέα Ζηλανδία παρουσίασε «έκρηξη» πλούτου για το 2021, πράγμα που εγείρει απορίες για ενδεχόμενο επέκτασης των κοινωνικών ανισοτήτων, σύμφωνα με ρεπορτάζ τoυ Guardian.
Ειδικότερα, με βάση την ελβετική τράπεζα Credit Suisse και την έκθεση που έκανε για τον πλούτο, η Νέα Ζηλανδία εμφάνισε τη μεγαλύτερη αύξηση κατά μέσον όρο στην περιουσία ενός ενηλίκου, η οποία διογκώθηκε από τα 114.000 αμερικανικά δολάρια το 2020 στα 472.153 δολάρια το 2021 (αύξηση της τάξης του 32%).
Συνολικά 347.000 πολίτες της χώρας είχαν τουλάχιστον 1 εκατ. δολάρια ΗΠΑ στο όνομά τους πέρυσι, ενώ περίπου 2,1 εκατ. Νεοζηλανδοί (από συνολικό πληθυσμό περίπου 5 εκατομμυρίων της χώρας) βρίσκονται στο πλουσιότερο 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Μάλιστα, περίπου 281.000, όντας ακόμα πιο εύποροι, συναπαρτίζουν το 1% σε διεθνή κλίμακα. Η αύξηση του πλούτου προήλθε κατά 60% από την αγορά κατοικιών και το υπόλοιπο 40% οφείλεται στα κέρδη των διεθνών χρηματιστηρίων, υπογράμμισε στο ίδιο μέσο ενημέρωσης, ο Σάμιουμπιλ Εκιούμπ, οικονομολόγος με έδρα τη Νέα Ζηλανδία.
«Η αύξηση στις τιμές των κατοικιών ήταν εντυπωσιακή. Ωστόσο, με μόλις τους περίπου μισούς ενήλικες στη Νέα Ζηλανδία να είναι ιδιοκτήτες του δικού τους σπιτιού, η αύξηση του πλούτου κατανεμήθηκε άνισα», τόνισε ο ίδιος. Μάλιστα, αναφέρθηκε χαρακτηριστικά στην άνοδο μιας νέας γενιάς «γαιοκτημόνων», καθώς πλέον ο πλούτος και οι ευκαιρίες απόκτησης σπιτιού μετατρέπονται σε κληρονομικά προνόμια.
Επί χρόνια, η αγορά κατοικιών στη Νέα Ζηλανδία θεωρείτο απρόσιτη γενικά, ειδικά οι περιοχές Οκλαντ και Ουέλιγκτον συγκαταλέγονται μεταξύ των ακριβότερων σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ ο αριθμός των ιδιοκτητών συρρικνώνεται από τις αρχές του 1990 σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες και ιδίως στα άτομα μεταξύ 20 και 40 ετών.
Οι τιμές ανέβηκαν περαιτέρω εν μέσω πανδημίας, ενόσω οι μισθοί παρέμεναν αμετάβλητοι. Μέχρι τον Αύγουστο του 2021 οι τιμές είχαν αυξηθεί κατά 25% σε ετήσια βάση. Το πρόβλημα με το να εστιάζει κανείς στους μέσους όρους και στα σύνολα είναι ότι μπορεί να προσπεράσει το χάσμα που διαμορφώνεται μεταξύ ενοικιαστών και ιδιοκτητών, το οποίο συνεχώς διογκώνεται, δήλωσε ο Σάμιουμπιλ Εκιούμπ.
«Δεδομένου ότι περίπου τα δύο τρίτα των περιουσιακών στοιχείων των Νεοζηλανδών είναι κατοικίες, δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ο πλούτος που προκύπτει από εκεί εκτοξεύθηκε κατά την περίοδο της πανδημίας», προσέθεσε ο ίδιος, τονίζοντας παράλληλα ότι οι ανισότητες ενδέχεται να παραμείνουν επί μακρόν.
