Για δύο μήνες τώρα, ο 23χρονος Ρώσος Βλαντίμιρ Μαρακτάγιεφ ζει στην αίθουσα αναχωρήσεων ενός αεροδρομίου.
Στις 24 Σεπτεμβρίου, έχοντας λάβει τα έγγραφα επιστράτευσης που τον καλούσαν να παρουσιαστεί στην Ουκρανία, ο φοιτητής γλωσσολογίας άφησε το σπίτι του στην πόλη Ουλάν-Ουντέ της Σιβηρίας και πέρασε τα σύνορα στη γειτονική Μογγολία.
Αφού ταξίδεψε έως τις Φιλιππίνες, πέταξε στη Νότια Κορέα στις 12 Νοεμβρίου, ελπίζοντας να λάβει καθεστώς πρόσφυγα σε μια χώρα που θεωρείται από τις πιο σταθερές δημοκρατίες στην Ασία. Έκανε αίτηση για καθεστώς πρόσφυγα κατά την άφιξή του, αλλά οι νοτιοκορεατικές αρχές απέρριψαν την αίτησή του λέγοντας ότι το γεγονός ότι ήταν ανυπότακτος δεν συνιστά βάσιμο λόγο για την παροχή ασύλου. Ύστερα από παραμονή έξι ημερών σε κέντρο κράτησης, επέστρεψε στο αεροδρόμιο. Έκτοτε βρίσκεται εκεί.
Ο Μαρακτάγιεφ έχει κάνει έφεση κατά της απόφασης αυτής, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορεί ακόμα να απελαθεί από τη Νότια Κορέα και πρέπει να παραμείνει στο κτίριο του τερματικού σταθμού του αεροδρομίου όσο περιμένει την απόφαση.
Είναι ένας από τους πέντε Ρώσους που αυτή τη στιγμή βρίσκονται αποκλεισμένοι στο βασικό διεθνές αεροδρόμιο της χώρας, το Incheon, περιμένοντας την εκδίκαση της έφεσης στις υποθέσεις ασύλου τους.
«Η ζωή μου είναι σαν την ημέρα της μαρμότας»
«Η ζωή μου είναι σαν την ημέρα της μαρμότας», δήλωσε ο Βλαντίμιρ. Ο ίδιος δήλωσε ότι περνά τις ημέρες κάνοντας βόλτες στον χώρο αναμονής του αεροδρομίου, διαβάζοντας βιβλία και μελετώντας κορεατικά. «Βασικά, όλη μέρα, δεν κάνω τίποτα».
Δήλωσε ότι ο ίδιος και οι συμπατριώτες του ζουν σε ένα μικρό δωμάτιο κοντά στην αίθουσα αναχωρήσεων του αεροδρομίου, όπου κοιμούνται πάνω σε κουβέρτες. Μπορούν να κάνουν ντους, αλλά το ζεστό νερό είναι περιορισμένο και πρέπει να πλένουν τα ρούχα τους στο χέρι. Αν και έχει λίγα χρήματα, καθώς οι ρωσικές τραπεζικές κάρτες γενικά έχουν σταματήσει να γίνονται δεκτές, με εξαίρεση ελάχιστες χώρες, το υπουργείο Δικαιοσύνης της Νότιας Κορέας καλύπτει τη σίτισή του.
«Το μόνο που είχα για μεγάλο διάστημα ήταν τα μετρητά που πήρα όταν έφυγα από το σπίτι μου», δήλωσε. «Την Πρωτοχρονιά αγόρασα ένα καφέ, γιατί ένιωσα ότι κάτι πρέπει να κεράσω τον εαυτό μου».
Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στον «αέρα», δήλωσε ότι το να ζει στο αεροδρόμιο είναι το «λιγότερο κακό» συγκριτικά με το να επιστρέψει στη Ρωσία, όπου πιστεύει ότι θα συλληφθεί μόλις φθάσει.
Στην περιοχή από όπου κατάγεται, στην Μπουριάτια, έγιναν από τις πιο επιθετικές εκστρατείες επιστράτευσης στη Ρωσία και ο ίδιος δήλωσε ότι ένας από τους στενούς του φίλους από το σχολείο ήδη σκοτώθηκε στην Ουκρανία.
«Μόλις πριν από δύο εβδομάδες έλαβα τα νέα από φίλους μου από το σχολείο ότι σκοτώθηκε το φθινόπωρο. Δεν γνωρίζω εάν θα έρθει πίσω η σορός του ή όχι. Αυτό είναι κάτι που δεν εύχομαι ούτε στον χειρότερο εχθρό μου».
