Το φαινόμενο του «ιπτάμενου Ολλανδού» εμφανίστηκε στο νησί της Κέρκυρας και ο μετεωρολόγος και διευθυντής της ΕΜΥ, Θοδωρής Κολυδάς, έσπευσε να το εξηγήσει. Κατά το φαινόμενο του «ιπτάμενου Ολλανδού» οι παρατηρητές από τη στεριά βλέπουν τα καράβια στη θάλασσα να αιωρούνται στον αέρα. Προφανώς, πρόκειται για οφθαλμαπάτη.
Όπως εξηγεί ο κ. Κολυδάς, σε περιόδους επικράτησης αντικυκλώνων και ειδικά όταν ο αέρας που πνέει στην επιφάνεια της θάλασσας τύχει να είναι πολύ πιο κρύος από τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, τότε παρουσιάζονται φαινόμενα ανώτερου αντικατοπτρισμού.
Σε αυτές τις περιπτώσεις ο παρατηρητής από την ακτή μπορεί ξαφνικά να παρατηρήσει μικρά σκάφη ή μεγάλα πλοία, ψηλά τείχη, μεγαλοπρεπή μέγαρα, οροσειρές, παράξενες πόλεις και τοπία να ίπτανται επάνω από τον ορίζοντα, εκεί όπου η θάλασσα συναντά τον ουρανό.
Το φαινόμενο αυτό είναι ένα παράξενο παιχνίδισμα της ατμόσφαιρας και προκαλείται από τη διάθλαση των ακτίνων του φωτός. Χάρη σε αυτό αντικείμενα, τα οποία στην πραγματικότητα βρίσκονται έως και εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, εμφανίζονται (υπερυψωμένα, μεγεθυμένα ή ανεστραμμένα) επάνω από τον ορίζοντα.
Όπως εξηγεί ο μετεωρολόγος το φαινόμενο που φαίνεται στην φωτογραφία δεν είναι το επίσης γνωστό φαινόμενο «Fata Morgana», καθώς δεν παρατηρείται παραμόρφωση των ειδώλων. Ένας μύθος για το φαινόμενο αυτό όπου τα είδωλα δεν αλλάζουν μορφή και αυτό περιγράφει και το φαινόμενό της φωτογραφίας, είναι ο μύθος του ιπτάμενου Ολλανδού.
Ο μύθος του ιπτάμενου Ολλανδού
Η ιστορία δεν μιλάει για τη γνωστή όπερα, αλλά για τις αναφορές πολλών ναυτικών σε ένα τρικάταρτο ολλανδικό ιστιοφόρο με κόκκινα πανιά του 17ου αιώνα με το όνομα «Ο Ολλανδός». Τελικά, οι μύθοι και οι δοξασίες, δεν αφορούν το πλοίο, αλλά τον καπετάνιο του. Σύμφωνα με μια άποψη, το αφεντικό του πλοίου «Ο Ολλανδός» είναι ένας καπετάνιος με το όνομα Barent Fokke, ο οποίος ζει στο Άμστερνταμ γύρω στο 1650. Ο πιο διαδεδομένος θρύλος είναι εκείνος που μιλά πάλι για έναν καπετάνιο με το όνομα Hendrick Van der Decken.
Με το πλοίο του «Ο Ολλανδός» στα μέσα του 17ου αιώνα, κατευθύνεται από το Άμστερνταμ προς την Ινδία, όταν πέφτει σε μεγάλη καταιγίδα στο ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Υπερβολικά σίγουρος στο ταλέντο του, βεβαιώνει τους ναύτες ότι θα καταφέρει να διαπλεύσει το ακρωτήρι «ακόμη κι αν χρειαστεί να φτάσει το πλοίο μέχρι το τέλος του κόσμου». Το μόνο που κατάφερε ήταν να βυθίσει το πλοίο αύτανδρο. Ως τιμωρία για την ανοησία του το πλοίο είναι καταδικασμένο να παλεύει στην αιωνιότητα με τις καταιγίδες.
Ο Θρύλος δημιουργήθηκε και έτσι αργότερα το 1887, το πλήρωμα του αμερικάνικου πλοίου Orion, κατευθυνόμενο από το Σαν Φρανσίσκο στην Κίνα, παρατηρεί μπροστά του ένα παλιό τρικάταρτο ιστιοφόρο που φωτίζεται από ένα παράξενο άσπρο φως. Για μια στιγμή το ιστιοφόρο πλησίασε για να εξαφανιστεί ξαφνικά και πάλι. Τα πανιά του ήταν ορθάνοιχτα ενώ φυσούσε πολύ βίαιος άνεμος.
Το 1939, ένα ιστιοφόρο γίνεται αντιληπτό από την ξηρά από μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκονται σε ακτή της Νότιας Αφρικής. Το ιστιοφόρο που έχει πάντα τα πανιά του ορθάνοιχτα διασχίζει τη θάλασσα με μεγάλη ταχύτητα, μέσα σε μια δυνατή τρικυμία, πότε βυθίζεται και πότε ξαναφαίνεται, τη στιγμή που δεν υπάρχει η παραμικρή πνοή ανέμου για να εξαφανιστεί μυστηριωδώς μπροστά στα έκπληκτα μάτια των ανθρώπων της παραλίας.
Το 1928, μια ομάδα Γάλλων κινηματογραφιστών, βρέθηκε στο Μαρόκο μπροστά σε ένα εκπληκτικό θέαμα: είδαν ψηλά στον ουρανό ένα στόλο πλοίων με ανοιχτά πανιά να ταξιδεύει από τον Ατλαντικό προς το εσωτερικό της Σαχάρας.
