Ο Αλέξανδρος Πασπαρδάνης, τοποθετήθηκε μετά τις δηλώσεις του Κωνσταντίνου Τζούμα ότι «οι γυναικοκτονίες στην Ελλάδα οφείλονται σε ένα βαθμό... στη φλυαρία των γυναικών».
Ανάρτηση
«Εννοείται ότι οι γυναίκες φλυαρούν πιο πολύ. Στα οικογενειακά τραπέζια πχ πάντα κάποια γυναίκα δε θα ξεκινούσε ένα ατελείωτο πολιτικό ραντ, μέχρι κάποια άλλη – γυναίκα πάλι – να θιχτεί και να αρχίσει να αντιδικεί, και οι σύζυγοί τους σεμνοί και ντροπιασμένοι να τους πουν διακριτικά να ηρεμήσουν; Που κάποια στιγμή έφταναν να κλωτσάνε τις γυναίκες τους κάτω από το τραπέζι για να μη μονοπωλούν τη συζήτηση και μετά απολογούνταν «συγγνώμη, η γυναίκα μου ήπιε λίγο κρασάκι παραπάνω».
Και στις καφετέριες από τα τραπέζια με τις μεικτές παρέες πάντα τις αγριοφωνάρες των κοριτσιών δεν ακούμε να αναλύουν μπάλα δύο ώρες, ενώ συνήθως τα αγόρια της παρέας για να την παλέψουν πιάνουν πηγαδάκια και συζητούν χαμηλόφωνα «για πες, με τη Μαρία πώς πας;»
«Άσε που σε μια παρέα με γυναίκες πρέπει να υψώσεις τη φωνή σου για να ακουστείς! Πόσες φορές μας έχει τύχει αυτό, να μιλάνε τόσο δυνατά οι γυναίκες της παρέας που σε κάποια φάση να ψελλίσει κάτι ένας άντρας και να μην ακουστεί καν. Μέχρι η πιο ευγενική και πεφωτισμένη της παρέας να του δώσει τον λόγο, να προσποιηθούν για λίγο οι γυναίκες ότι «ναι, είναι κι αυτό μια άποψη» και μετά να συνεχίσουν τη φορτισμένη τους συζήτηση σα να μη συνέβη τίποτα;
Γενικά είναι εύκολο να θεωρείς ότι ο άλλος φλυαρεί, όταν τον δικό σου λόγο τον θεωρείς ένα αυτονόητο κεκτημένο και τον δικό του κάτι εξ ορισμού αδιάφορο που πρέπει να υποστείς μέχρι να ξαναμιλήσεις.
Τέλος πάντων, η αλήθεια είναι ότι κι εγώ σε πιο πολλές γυναίκες έχω πει ότι φλυαρούν. Ήθελα να το πω και σε άντρες αλλά δεν κατάφερα να τους διακόψω».
