Περίπου 40.000 υπολογίζεται πως είναι οι νέοι άνθρωποι, οι οποίοι το ερχόμενο έτος θα εισαχθούν για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας, μετά την υποχρεωτική εκπαίδευση του Λυκείου και του Πανεπιστημίου.
Τα νέα αγόρια και κορίτσια ηλικιών 18 με 20 χρόνων, έχουν μεγαλώσει τόσο με αγωνίες αλλά και ελπίδες, έτσι ώστε να βάλουν τις βάσεις του ξεκινήματος της παραγωγικής τους ζωής τους, η οποία προβλέπεται να έχει και κάποιες αναπάντεχες ανησυχίες και δυσκολίες όσον αφορά στα εργασιακά τους ζητήματα. Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι λένε στους νέους ότι πρέπει να συνηθίσουν την ιδέα της αλλαγής πολλών επαγγελμάτων κατά την διάρκεια της ζωής τους. Άλλωστε όσο περισσότερες είναι οι ειδικότητες και οι δεξιότητες, άλλες τόσες είναι οι περιοχές, οι χώρες και όπως είναι φυσικό επόμενο και οι λεγόμενοι "Εργασιακοί πλανήτες".
Το εν λόγω ζήτημα μπορεί να ακούγεται συναρπαστικό κατά την διάρκεια της πρώτης παραγωγικής δεκαετίας της ζωής τους, αλλά τις επόμενες δεκαετίες του κύκλου της ζωής η περιπλάνηση ξεκινά να χάνει τον ενθουσιασμό και την συναρπαστικότητα της. Όλοι τρέφουν την ανάγκη τόσο εργασιακής σταθερότητας αλλά και κοινωνικής ασφάλειας. Οι νέοι άνθρωποι, των οποίων το ξεκίνημα της εργασιακής ζωής τους γίνεται σε περιβάλλον πρωτοφανούς κρίσης και αβεβαιότητας, έρχεται να προσφέρει η κυβέρνηση, με το τυχοδιωκτικό πείραμα της ιδιωτικής επικουρικής ασφάλισης. Για την ακρίβεια, δεν προσφέρει, αλλά επιβάλλει, παρουσιάζοντας το σαν μια καινούργια και τεράστια καινοτομία.
Στους νέους εργαζόμενους του κατώτατου μισθού των 580 ευρώ και της μερικής απασχόλησης των 400 ευρώ, η κυβέρνηση ενισχύει την εισαγωγή τους σε μια "ασφαλιστική ρουλέτα". Συγκεκριμένα από την 1η Ιανουαρίου του ερχόμενου έτους οι εισφορές της επικουρικής σύνταξης, μιας σύνταξης που θα είναι σε θέση να εισπράττουν σε 35 ή 45 χρόνια, χωρίς να είναι γνωστά τα όρια των ηλικιών το 2060, θα κληθούν να επενδύσουν και σε αυτό.
Ειδικότερα σε βάθος 4 με 5 χρόνων θα μπορούν να περάσουν στον σκληρό πυρήνα του εργασιακού ζητήματος, επιλέγοντας επίπεδο επενδυτικού ρίσκου στο οποίο θα ποντάρουν τις εισφορές τους. Το περίπλοκο αυτό σύστημα πιθανότατα θα καταλήξει σε μια επικουρική σύνταξη των 100 ή των 200 ευρώ, που ωστόσο μπορεί να κοστίσει στο ασφαλιστικό σύστημα και τελικά στο κράτος, το οποίο εγγυάται και την εύνοια της αγοράς, με ποσά που θα ανέρχονται έως και τα 78 δισεκατομμύρια ευρώ για τα επόμενα 30 με 40 χρόνια.
Να επισημανθεί ότι το νόημα του πειράματος της ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης είναι τέτοιο το οποίο, έχει ως στόχο να αποφέρει αρκετά χρήματα για την κύρια, παράλληλα με μια « παιδαγωγική » προετοιμασία ή εκμαυλισμό της νέας γενιάς για την επόμενη μεγάλη ασφαλιστική λεηλασία.
