Στον δρόμο της Αττικής «βαδίζει» και η Θεσσαλονίκη, όσον αφορά τις τιμές των ενοικίων. Ειδικότερα, σύμφωνα με ρεπορτάζ της ΕΡΤ, την ανιούσα έχουν πάρει τα ενοίκια στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου της συμπρωτεύουσας, με αποτέλεσμα οι ενδιαφερόμενοι να δυσκολεύονται ιδιαίτερα για να βρουν ακίνητο προς μίσθωση, ή να αναγκάζονται να τα πληρώσουν χρυσά.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα από ενοίκια είναι για διαμέρισμα 80 τμ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ζητούν 1.500 ευρώ/μήνα, για διαμέρισμα 75τ.μ. στο Φάληρο 850 ευρώ/μήνα και για 78 τ.μ. στην Τριανδρία 820 ευρώ/μήνα.
Επίσης σύμφωνα με μεσίτη, ιδιοκτήτης που κατέχει δυάρι στην περιοχή του Ιπποκρατείου ζήτησε το ενοίκιο να αυξηθεί από τα 400 στα 700 ευρώ/μήνα.
Ως αιτιολογία για τις αυξήσεις οι ιδιοκτήτες ισχυρίζονται ότι διατήρησαν χαμηλά τα ενοίκια κατά την περίοδο της κρίσης αλλά και στην πανδημία με αποτέλεσμα να αυξηθεί πλέον η ζήτηση και άρα και τα ενοίκια.
Μη βιώσιμη η κατάσταση των ενοικίων στην Ελλάδα
Μη βιώσιμη κρίνεται η κατάσταση των ενοικίων στην Ελλάδα, σύμφωνα με έρευνα που επικαλείται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Συγκεκριμένα, πάνω από το 70% όσων νοικιάζουν σπίτι στην Ελλάδα δίνουν τουλάχιστον το 40% του εισοδήματός τους για το ενοίκιο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, οι τιμές των ενοικίων είναι τόσο υψηλές και αντιφατικές σε σχέση με το μέσο μισθό, τοποθετώντας την Ελλάδα ως την πρώτη χώρα στον κατάλογο των 27 της ΕΕ με κατοίκους που δίνουν τουλάχιστον το 40% του εισοδήματός για ενοίκιο.
Το σχετικό ποσοστό στην Ελλάδα είναι τεράστιο και φτάνει στο ιλιγγιώδες 74,6. Για να φανταστεί κανείς το μέγεθος η αμέσως επόμενη χώρα στη λίστα είναι η Ολλανδία με 48,3% και τρίτη η Βουλγαρία 45,5%.
Η Ισπανία στην οποία γίνεται πολύς λόγος για το κόστος κατοικίας στο δημόσιο διάλογο είναι μόλις 4η με 40,9%. Ο μέσος όρος της Ευρώπης το 27 είναι μόλις 21,2% κάτι που σημαίνει ότι η θλιβερή "επίδοση" της Ελλάδας είναι σχεδόν τετραπλάσια από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην έκθεσή της προς την Ισπανία αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η μείωση των τιμών των ενοικίων πρέπει να αποτελέσει μία από τις προκλήσεις της ισπανικής οικονομίας για το άμεσο μέλλον.
