Εκατό ώρες, δηλαδή περισσότερες από 4 ημέρες τον χρόνο, χάνουν οι οδηγοί της Αθήνας λόγω του μποτιλιαρίσματος και της αυξημένης κίνησης που επικρατεί στους δρόμους της πρωτεύουσας. Σε οικονομικούς όρους οι 100 ώρες μποτιλιαρίσματος μεταφράζονται σε 15 ευρώ ανά ώρα ή 1.500 ευρώ τον χρόνο.
Επιπλέον, για να διανύσει κανείς 10 χιλιόμετρα μέσα στην πόλη χρειάζεται κατά μέσο όρο 30 λεπτά, ενώ η κίνηση αυξάνεται συνεχώς τόσο γεωγραφικά όσο και ποσοτικά.
Τα στοιχεία για την κίνηση στην Αθήνα παρουσίασε ο καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου στο πλαίσιο της ημερίδας που διοργάνωσε ο Σύλλογος Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων (ΣΕΣ) με θέμα την υφιστάμενη κατάσταση και τις προοπτικές για τους ελληνικούς δρόμους.
Σε οικονομικούς όρους οι 100 ώρες μποτιλιαρίσματος μεταφράζονται σε 15 ευρώ ανά ώρα ή 1.500 ευρώ το χρόνο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, εκτός της αυξανόμενης κίνησης αυξάνονται και οι ώρες που «πήζουν» οι δρόμοι πρωτεύουσας. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι ώρες αιχμής στο κέντρο της πόλης τείνουν να διαρκούν σχεδόν επί ένα συνεχές 12ωρο, από τις 8:00 το πρωί έως και τις 8:00 το βράδυ.
Βάσει των μετρήσεων, τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη οι οδηγοί περνούν πάνω από το 1/3 της ημέρας (34%) σε συμφόρηση με τις δύο πόλεις να κατατάσσονται στον παγκόσμιο πίνακα στην 114η και την 123η θέση αντίστοιχα.
Μόνο στα χρόνια μεταξύ 2021 – 2024, η μέση ταχύτητα κυκλοφορίας στο κέντρο της Αθήνας μειώθηκε κατά 11% στις κύριες οδούς και κατά 17% στις δευτερεύουσες. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός πως πολλές μετακινήσεις γίνονται με ΙΧ, στην περιορισμένη χωρητικότητα οδικού δικτύου και στη συμπεριφορά των οδηγών.
Το 50% των τροχαίων ατυχημάτων γίνεται στον αστικό χώρο
Για την αστική κινητικότητα, ο ΣΕΣ αναφέρει πως το 50% των τροχαίων ατυχημάτων γίνεται στον αστικό χώρο. Όπως ειπώθηκε, πρέπει να γίνει σαφής καθορισμός των ορίων ταχύτητας με νέες μελέτες και να μπει ο απαραίτητος εξοπλισμός.
Χαρακτηρίστηκε ως σωστό το μέτρο το όριο ταχύτητας να γίνει 30χλμ/ώρα σε αστικές περιοχές. Θέλει και όμως και συνοδά μέτρα όπως κάμερες, αστυνόμευση. Στην αστική κινητικότητα διακρίνεται υπερβολική παρουσία του κράτους, πολυαρχία, γραφειοκρατικές διαδικασίες. Ενώ λείπει και ο σχεδιασμός αστικής και περιαστικής κινητικότητας.
«Δεν υπάρχει βιώσιμη αστική κινητικότητα χωρίς μέτρα που περιορίζουν το ΙΧ και διευκολύνουν το περπάτημα και το ποδήλατο, προώθηση των συλλογικών μετακινήσεων με αξιόπιστα συστήματα ΜΜΜ, οργάνωση και έλεγχο στάθμευσης και πρόσβασης των οχημάτων, χαμηλές ταχύτητες, στροφή προς μια διαφορετική πόλη που βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο» αναφέρεται.
