Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) του Στρασβούργου προσφεύγουν δεκάδες απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, που έπειτα από πολλά χρόνια δουλειάς είτε με συμβάσεις έργου είτε με 18μηνες συμβάσεις εργασίας μέσω ΑΣΕΠ, έμειναν χωρίς δουλειά μετά τον τελευταίο σχετικό διαγωνισμό λόγω υψηλότερης μοριοδότησης άλλων ομάδων.
Οι απολυμένες καθαρίστριες, με προϋπηρεσία 10 έως και 18 ετών σε εφορίες, τελωνεία και στο Γενικό Λογιστήριο, στην πλειονότητά τους είναι σε ηλικία άνω των 55 ετών και συναντούν ηλικιακό τείχος στην αγορά εργασίας.
Τείχος άρνησης έχουν συναντήσει όμως και στα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών και Εσωτερικών, που οχυρώνονται είτε πίσω από τη συνταγματική απαγόρευση της μετατροπής των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, είτε πίσω από τις δικαστικές αποφάσεις του εφετείου και του Αρείου Πάγου, που ανέτρεψαν πρωτόδικη απόφαση (του 2014) που τις δικαίωνε, διαπιστώνοντας ότι το ελληνικό δημόσιο έχει παραβιάσει συστηματικά την ευρωπαϊκή οδηγία απαγόρευσης της καταχρηστικής ανανέωσης συμβάσεων ορισμένου χρόνου.
Έπειτα από την πολυετή – και δικαστική, νομική αλλά και… δικηγορική – ταλαιπωρία τους, οι καθαρίστριες, με την υποστήριξη των δικηγόρων Δημήτρη Περπατάρη και Ζωής Καρέλλα, προσφεύγουν στο ΕΔΔΑ κατά του ελληνικού κράτους και της ελληνικής δικαιοσύνης για εξόφθαλμη παραβίαση στοιχειωδών δικαιωμάτων τους, «έχοντας βαθιά επίγνωση της διπλής διάκρισης που υφίστανται τόσο ως γυναίκες όσο και ως επισφαλές προσωπικό καθαριότητας με συμβάσεις εργασιακής ομηρίας ορισμένου χρόνου», όπως αναφέρει ανακοίνωση των δικηγόρων που συνέταξαν την προσφυγή τους.
Όπως διευκρινίζουν, έργο του ΕΔΔΑ είναι ο έλεγχος της εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), εκδικάζοντας προσφυγές πολιτών κατά παραβιάσεων δικαιωμάτων της ελευθερίας του λόγου και της θρησκείας ή του δικαιώματος σε μια δίκαιη δίκη.
Παρέχει τη δυνατότητα τόσο διακρατικής όσο και ατομικής προσφυγής, μετά την εξάντληση των εσωτερικών ένδικων μέσων και οι αποφάσεις του είναι δεσμευτικές. Το ΕΔΔΑ διαπιστώνει αν η συγκεκριμένη πράξη ή παράλειψη του κράτους έχει παραβιάσει τα δικαιώματα του προσφεύγοντος και μπορεί να επιδικάσει και αποζημίωση για έξοδα και ηθική βλάβη.
Σε περίπτωση που διαπιστωθεί παραβίαση, το Δικαστήριο έχει τη δυνατότητα να επιδικάσει επιπλέον χρηματική αποζημίωση στον πολίτη. Εάν η πράξη παραβίασης είναι νομοθετικό μέτρο, το ΕΔΔΑ δεν το ακυρώνει, αλλά μπορεί να το κρίνει αντίθετο με την ΕΣΔΑ και να επιδικάσει αποζημίωση στους θιγέντες. Η αρνητική δημοσιότητα που προκαλούν οι αποφάσεις του ΕΔΔΑ αρκούν συνήθως, ώστε το κράτος να τροποποιήσει τη σχετική νομοθεσία.
«Παρότι, λοιπόν, σε ευθεία προσβολή της αρχής του Κράτους Δικαίου, το μόνο δικαίωμα που αναγνωρίστηκε σε αυτές τις σκληρά εργαζόμενες και αδικημένες γυναίκες ήταν να αποδεχτούν παθητικά τη μοίρα που τους φύλαγε το κράτος των “αρίστων”, σε πείσμα όσων προσδοκούσαν ότι μετά από σχεδόν δέκα χρόνια επισφαλούς εργασίας και άλλα δέκα σχεδόν χρόνια σκληρών αγώνων, εντός και εκτός των δικαστικών αιθουσών, οι απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών θα κουραστούν, θα παραιτηθούν και θα τα παρατήσουν, ΕΚΕΙΝΕΣ ΔΕΝ ΣΚΥΒΟΥΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ γιατί όπως και χιλιάδες άλλες κι άλλοι, έχουν κατά τα ιστορικά και αληθινά όσο ποτέ λόγια του μεγάλου Μάρτιν Λούθερ Κινγκ “ένα όνειρο ότι μια μέρα αυτό το έθνος θα ξεσηκωθεί και θα ζήσει το αληθινό νόημα της πεποίθησής του, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν γεννηθεί ίσοι”», τονίζουν στην ανακοίνωσή τους οι δικηγόροι Δ. Περπατάρης και Ζωή Αν. Καρέλλα.
