Το Proson.gr παρουσιάζει τη νέα «ιστορία εργασιακής τρέλας» που περιλαμβάνεται στη νέα εβδομαδιαία στήλη της ιστοσελίδας και στην οποία οι συντάκτες αλλά και οι αναγνώστες μοιράζονται αυτό που περιγράφει ο τίτλος: Ιστορίες εργασιακής τρέλας!
Τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά και των επιχειρήσεων / εταιρειών (όπου αναφέρονται) έχουν παραλλαχθεί για προφανείς λόγους, αλλά οι ιστορίες είναι... πέρα για πέρα αληθινές!
Μπορείτε αν θέλετε να στείλετε κι εσείς στο [email protected] τις δικές σας ιστορίες εργασιακής τρέλας για να τις δημοσιεύσουμε!
Μας είχαν κλειδωμένους στο γραφείο σαν τα ποντίκια
Ακόμη και να μου το λέγανε, δεν θα τους πίστευα... Αυτό που έζησα στη δουλειά αυτή ήταν κάτι το εξωπραγματικό... Βρήκα την αγγελία εργασίας για θέση data entry στο ίντερνετ και έκανα αίτηση. Μετά από λίγες ημέρες με κάλεσαν από την εταιρεία να κάνουμε συνέντευξη. Έτσι κανονίσαμε μία διαδικτυακή συνέντευξη, στην οποία μου ανέφεραν πως όφειλα να περνάω διάφορα δεδομένα στο excel, ενώ με ενημέρωσαν πως πρόκειται για απογευματινή βάρδια.
Την αρμοδιότητα αυτή την είχα και στην προηγούμενη εργασία μου, οπότε διέθετα την απαιτούμενη εμπειρία για τη θέση, οπότε με προσέλαβαν αμέσως. Χάρηκα, γιατί το γραφείο, από όπου θα δούλευα, ήταν κοντά στο σπίτι μου, οπότε θα έκανα μόλις 20 λεπτά με τα πόδια για να φτάσω.
Η βάρδια μου ξεκινούσε στις 2 το απόγευμα και διαρκούσε μέχρι τις 10 το βράδυ. Ωστόσο, κάτι για το οποίο δεν με είχαν ενημερώσει και ανακάλυψα στη συνέχεια ήταν ότι στις 6 η ώρα το απόγευμα σχολούσε ο φύλακας της εταιρείας, οπότε, μας κλείδωναν στο γραφείο, σαν τα ποντίκια, μέχρι να σχολάσουμε. Οπότε, από τις 6 το απόγευμα μέχρι τις 10 το βράδυ, δηλαδή για τέσσερις ώρες, ήμασταν κλειδωμένοι στο γραφείο. Δεν μπορούσαμε στο διάλειμμα μας να βγούμε έξω, να περπατήσουμε λίγο, να πάρουμε κάτι να φάμε, να παραγγείλουμε έναν καφέ.
Εγώ κάλεσε την εργοδότρια μου και τη ρώτησα γιατί συμβαίνει αυτό, καθώς, όπως είναι φυσικό, αισθανόμουν σαν εγκλωβισμένη στο γραφείο. Εκείνη μου απάντησε πως δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να προσλάβουν κι άλλον φύλακα, ούτε να δώσουν σε όλους μας κλειδιά. Εγώ την προειδοποίησα πως αν συνεχιστεί η κατάσταση αυτή, θα παραιτηθώ, αλλά εκείνη μου απάντησε πως δεν πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση. Έτσι, έφυγα από τη δουλειά, γιατί η αξιοπρέπεια είναι πάνω από τον μισθό.
Τη σημερινή ιστορία εργασιακής τρέλας έστειλε στο proson.gr η αναγνώστρια Ε.Β.
Τις νέες ιστορίες μπορείτε να τις βρίσκετε κάθε Δευτέρα στην αντίστοιχη στήλη: Ιστορίες εργασιακής τρέλας
Μπορείτε αν θέλετε να μας στείλετε και εσείς στο e-mail: [email protected], ιστορίες εργασιακής τρέλας που έχετε βιώσει για να τις δημοσιεύσουμε!
