Το Proson.gr παρουσιάζει τη νέα «ιστορία εργασιακής τρέλας» που περιλαμβάνεται στη νέα εβδομαδιαία στήλη της ιστοσελίδας και στην οποία οι συντάκτες αλλά και οι αναγνώστες μοιράζονται αυτό που περιγράφει ο τίτλος: Ιστορίες εργασιακής τρέλας!
Τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά και των επιχειρήσεων / εταιρειών (όπου αναφέρονται) έχουν παραλλαχθεί για προφανείς λόγους, αλλά οι ιστορίες είναι... πέρα για πέρα αληθινές!
«Καυτός Αύγουστος στο Τμήμα Υποστήριξης»
Ήταν κατακαλόκαιρο και στο Τμήμα Υποστήριξης της εταιρείας μας, η ατμόσφαιρα ήταν πιο βαριά και από τον καύσωνα. Όχι λόγω της δουλειάς – αν και αυτή δεν έλειπε – αλλά λόγω της περίφημης κυρίας Βάσως, της προϊσταμένης που αποφάσισε φέτος να δείξει...«ανθρώπινο πρόσωπο».
«Εγώ θέλω όλοι να κάνουν διακοπές Αύγουστο!», ανακοίνωσε με χαμόγελο που φώναζε «φτιάχνω PR για την αξιολόγηση». Και έτσι έγινε. Όλο το τμήμα διαλύθηκε – φύγανε με άδειες, έμειναν μόνο τέσσερις.
Ανάμεσα στους τέσσερις, ο Πάνος. Δουλεύει από τον Μάιο με νυχτερινά, ένα ρεπό κάθε πέντε ημέρες, και τώρα έπρεπε να καλύψει δύο βάρδιες τη μέρα, με χαμόγελο παρακαλώ.
«Βάσω, εγώ δεν βγαίνω έτσι», της είπε μια μέρα, με βλέμμα αγριμιού που είχε κοιμηθεί τέσσερις ώρες μετά από πενθήμερο 03:00-11:00.
«Μα Πάνο μου, καταλαβαίνω, αλλά πρέπει να βάλουμε πλάτη. Είμαστε ομάδα!», απάντησε εκείνη με πασπαρτού απάντηση από σεμινάριο leadership.
Το αποκορύφωμα ήρθε όταν η Βάσω ανέβασε insta story από τη Σαντορίνη με το caption: «Recharge. So grateful for the team holding the fort».
Ο Πάνος έσβησε το ρούτερ του γραφείου και έγραψε το πιο ένδοξο μήνυμα στο chat της ομάδας:
«Νάντια, πήγαινε να δουλέψεις εσύ. Εγώ άντε γειά. Όταν γυρίσεις, θα είμαι σε ένα νησί – χωρίς σήμα, χωρίς excel και χωρίς εσένα. Good luck, queen» και ο νοών νοείτο.
Την επόμενη κιόλας μέρα, ο Πάνος μπήκε στο γραφείο με το πιο ήρεμο βλέμμα που είχε φορέσει εδώ και μήνες. Φορούσε σαγιονάρες, ένα μπλουζάκι με στάμπα «Out of Office» και κρατούσε έναν φάκελο – μέσα, η επίσημη παραίτησή του. Την άφησε πάνω στο γραφείο της Νάντιας δίπλα σε ένα μικρό κουτί με κουλουράκια και ένα post-it που έγραφε «Για τις δύσκολες ώρες χωρίς εμένα».
Δεν είπε πολλά. Έκανε μια τελευταία βόλτα στο τμήμα, έδωσε δυο χτυπήματα στον ώμο στον συνάδελφο Μάκη που είχε ήδη αρχίσει να ιδρώνει στη βάρδια του, και έφυγε. Όχι με βαριά καρδιά – αλλά με μια ελαφρότητα που μόνο η ελευθερία φέρνει.
Τη σημερινή ιστορία εργασιακής τρέλας έστειλε στο proson.gr η αναγνώστρια Δ.Φ.
Τις νέες ιστορίες μπορείτε να τις βρίσκετε κάθε Δευτέρα στην αντίστοιχη στήλη: Ιστορίες εργασιακής τρέλας
Μπορείτε αν θέλετε να μας στείλετε και εσείς στο e-mail: [email protected], ιστορίες εργασιακής τρέλας που έχετε βιώσει για να τις δημοσιεύσουμε!
