Πέρασαν 48 ολόκληρα χρόνια από τότε που μια γυναίκα στο Ηνωμένο Βασίλειο έστειλε το βιογραφικό της για μια θέση εργασίας που είχε ανοίξει η οποία, όπως αποκάλυψε, ήταν η «δουλειά των ονείρων» της.
Η 70χρονη σήμερα Τίζι Χόντσον, από το Λίνκολνσάιρ, δεν πίστευε στα μάτια της όταν άνοιξε το ταχυδρομικό κουτί στο σπίτι της και μέσα είδε την απάντηση που τόσο περίμενε για τη δουλειά του κασκαντέρ μοτοσικλέτας σε ταινίες, που είχε σταλεί τον Ιανουάριο του 1976, καθώς είχε μείνει πίσω από ένα συρτάρι του ταχυδρομείου όλα αυτά τα χρόνια.
Παρά το γεγονός ότι χάθηκε στο ταχυδρομείο, η αναποδιά δεν εμπόδισε την παράτολμη καριέρα της, καθώς βρήκε μια δουλειά που την ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο.
Περιγράφοντας την επιστροφή της επιστολής ως «εκπληκτική», η Hodson δήλωσε: «Πάντα αναρωτιόμουν γιατί δεν έλαβα ποτέ απάντηση για τη δουλειά. Τώρα ξέρω γιατί».
«Πώς με βρήκαν…;»
Στο πάνω μέρος της επιστολής υπάρχει ένα χειρόγραφο σημείωμα που γράφει: «Καθυστερημένη παράδοση από το ταχυδρομείο Staines. Βρέθηκε πίσω από ένα συρτάρι. Μόνο περίπου 50 χρόνια μετά».
Η Hodson δεν γνωρίζει ποιος επέστρεψε την επιστολή ή πώς βρέθηκε σε αυτήν.
«To πώς με βρήκαν όταν έχω μετακομίσει 50 και πλέον φορές, και μάλιστα έχω αλλάξει χώρα τέσσερις ή πέντε φορές, είναι ένα μυστήριο», είπε.
«Σημαίνει τόσα πολλά για μένα που το παίρνω πίσω τόσο καιρό μετά. Θυμάμαι πολύ καθαρά να κάθομαι στο διαμέρισμά μου στο Λονδίνο και να πληκτρολογώ το γράμμα. Κάθε μέρα έψαχνα στο γραμματοκιβώτιο, αλλά δεν υπήρχε τίποτα και ήμουν τόσο απογοητευμένη γιατί πραγματικά, ήθελα να γίνω κασκαντέρ σε μοτοσικλέτα».
«Ήμουν πολύ προσεκτική ώστε να μην αφήσω να μάθουν ότι ήμουν γυναίκα»
Ευτυχώς για την Hodson, η σιωπή που ακολούθησε την αίτησή της δεν την απέτρεψε από το να προσπαθήσει για άλλες θέσεις εργασίας.
Μετακόμισε στην Αφρική, εργάστηκε ως χειριστής φιδιών και ψιθυριστής αλόγων, έμαθε να πετάει και έγινε πιλότος ακροβατικών και εκπαιδευτής πτήσεων.
«Ήμουν πολύ προσεκτική ώστε να μην αφήσω να μάθουν ότι ήμουν γυναίκα, αλλιώς πίστευα ότι δεν θα είχα καμία πιθανότητα να περάσω από συνέντευξη. Τους είπα μάλιστα βλακωδώς ότι δεν με πείραζε πόσα κόκαλα μπορεί να σπάσω, καθώς το είχα συνηθίσει. Μου φαίνεται απίστευτο να παίρνω πίσω την επιστολή μετά από τόσο καιρό.
»Αν μπορούσα να μιλήσω στον νεότερο εαυτό μου, θα της έλεγα να πάει και να κάνει ό,τι έκανα εγώ. Πέρασα τόσο όμορφα στη ζωή μου, ακόμα κι αν έσπασα μερικά κόκαλα», δηλώνει η Hodson στο BBC.
