Μήνυμα στήριξης έστειλε η Μάγδα Φύσσα στο 12χρονο κορίτσι από τον Κολωνό, θύμα μαστροπείας, σε εκδήλωση που διοργανώθηκε στη Νομική Σχολή από την Επιτροπή Αλληλεγγύης, την Τρίτη 26 Μαρτίου.
Στην παρέμβαση της, η Μάγδα Φύσσα τόνισε ότι δεν πρόκειται να αφεθεί το κορίτσι μόνο του. «Είμαστε σήμερα εδώ για να μιλήσουμε για το παιδί. Το παιδί που αν γλιτώσει υπάρχει ελπίδα. Απευθύνομαι στο μικρό και του λέω ότι έχει παρά πολύ κόσμο που το αγαπάει και δεν φταίει αυτό που άνοιξε τα ματάκια του και ήρθε σε αυτόν τον κόσμο και έπεσε πάνω σε αυτό το τέρας και γνώρισε τον πιο άσχημο και απαίσιο κόσμο. Δεν φταίει αυτό. Εμείς όμως φταίμε».
»Και γι΄ αυτό είμαστε σήμερα εδώ για να το στηρίξουμε και πρέπει να ξέρει ότι δεν θα το αφήσουμε. Δεν ξέρουμε τι θα καταφέρουμε. Θέλουμε να καταφέρουμε το αυτονόητο. Να καταδικαστούν» ανέφερε.
Η Μάγδα Φύσσα απευθυνόμενη στη 12χρονη και την οικογένειά της τόνισε: «Πρέπει να ξέρει ότι η ζωή του ανήκει και δεν τη χρωστάει σε κανέναν. Σκεφτόμουν ερχόμενη εδώ, επειδή κι εγώ είμαι θύμα αυτής της κοινωνίας χάνοντας τον δολοφονημένο Παύλο, ποσό άδικο είναι που αυτό το παιδί δεν μπόρεσε να τον γνωρίσει. Γιατί ξέρω ότι θα ήταν σήμερα εδώ, με την αγάπη που είχε στα παιδιά θα μπορούσε να της απαλύνει τον πόνο. Υπάρχουν όμως κι άλλοι σαν τον Παύλο και είμαστε εδώ».
Και κατέληξε, «θα είμαστε δίπλα της, δίπλα σε όλη την οικογένεια σε ό,τι χρειαστούν».
Το γράμμα της 12χρονης: «Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί αυτό το τέρας»
Υπενθυμίζουμε ότι στην ίδια εκδήλωση η 12χρονη έδωσε το ακόλουθο συγκλονιστικό γράμμα:
«Είμαι η … (12χρονη) και θέλω να σας εκφράσω μια τελευταία φορά τα συναισθήματα μου. Ακούστε με σας παρακαλώ, ακούστε με. Εσείς ήσασταν η λύτρωση μου, η βοήθεια που περίμενα τόσο καιρό μέσα στον εφιάλτη που ζούσα.
Σας εμπιστεύτηκα, σας μίλησα… περίμενα τη βοήθεια σας για να μην περάσει κανένα άλλο παιδί όσα πέρασα εγώ.
Η τιμωρία μου όμως δεν έχει τελειώσει. Οι εφιάλτες μου είναι ακόμα εδώ.
Όχι τη μαμά μου.
Πήγαινα στην πλατεία με το ποδήλατο μου όπως όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Μακάρι να μην είχε εμφανιστεί ποτέ αυτό το τέρας μπροστά μου. Όμως εμφανίστηκε.
Σας ζητώ συγγνώμη που δεν μίλησα από την αρχή… φοβόμουν πολύ. Ήρθε η ώρα όμως, ήρθε η λύτρωση μου, ήρθατε εσείς.
Πίστεψα ότι τελείωσαν οι εφιάλτες μου και ξαφνικά: Που είναι η μαμά μου; Γιατί τη μαμά μου; Που είναι τα αδέλφια μου; Που είναι η οικογένεια μου; Γιατί με αφήσατε μόνη μου;
Εγώ φταίω, εγώ φταίω που δεν σας μίλησα νωρίς. Όχι η μαμά μου. Θέλω να σταματήσουν οι εφιάλτες μου εδώ.
Τα Χριστούγεννα δεν με άφησαν ούτε τη μαμά μου να δω.
Θέλω να σας πω κάτι κυρία εισαγγελέα: όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που έχετε στα χέρια σας ήταν όλα μια πλάκα ; Αυτό θέλετε να μου πείτε μετά από όλα αυτά που πέρασα;
Αυτό που ζητάω από το δικαστήριο και από τον κύριο πρόεδρο, τους δικαστές και τους ενόρκους είναι να με πιστέψουν ότι η μητέρα μου δεν γνώριζε τίποτα από όλα αυτά που έκανα και όχι ότι στα μισά λέω αλήθεια και στη μαμά μου λέω ψέματα. Η μαμά μου είναι αθώα και θα το λέω συνέχεια μέχρι να το καταλάβουν όλοι».
