Την έβδομη «ιστορία εργασιακής τρέλας», που περιλαμβάνεται στη νέα εβδομαδιαία στήλη της ιστοσελίδας και στην οποία οι συντάκτες αλλά και οι αναγνώστες, μοιράζονται αυτό που περιγράφει ο τίτλος: Ιστορίες εργασιακής τρέλας!, σας παρουσιάζει το Proson.gr.
Tα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά και των επιχειρήσεων / εταιρειών (όπου αναφέρονται) έχουν παραλλαχθεί για προφανείς λόγους, αλλά οι ιστορίες είναι... πέρα για πέρα αληθινές!
Στείλτε μας κι εσείς στο [email protected] τις δικές σας ιστορίες εργασιακής τρέλας για να τις δημοσιεύσουμε!
Ιστορία εργασιακής τρέλας Νο. 7: «Θερινή σεζόν με φωνές, απλήρωτες υπερωρίες και σπίτι - «τρώγλη»
«Δεν ακούγεται τυχαία ότι οι Έλληνες είμαστε «τα γκαρσόνια της Ευρώπης». Κατά την τουριστική σεζόν προσφέρονται οι περισσότερες θέσεις εργασίας. Πολλοί επιλέγουν να εργαστούν ως σερβιτόροι, βοηθοί σερβιτόρου, μπάρμαν, σεφ, βοηθοί σεφ, προσωπικό κουζίνας. Ωστόσο, κατά την περίοδο αυτή, πολλοί εργαζόμενοι πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, καθώς δεν τους δίνονται τα χρήματα για τις υπερωρίες που πραγματοποιούν, ζουν σε τρώγλες, δεν τους περνούν όλα τα ένσημα, κ.ο.κ. Επίσης, θερινή σεζόν αποτελεί πλούσια πηγή για την αφήγηση ιστοριών εργασιακής τρέλας, λόγω των άσχημων συμπεριφορών που βιώνουν από τους εργαζόμενους ή τους υπεύθυνους τους.
Έχω απασχοληθεί κατά την τουριστική σεζόν για περίπου πέντε χρόνια και έχω περάσει από όλα τα πόστα. Θα αναφερθώ στην πιο αξιομνημόνευτη για μένα εμπειρία. Για μία χρονιά, λοιπόν, αποφάσισα να εργαστώ στο ξενοδοχείο ενός τουριστικού νησιού. Ο υπεύθυνος ΗR μου είπε ότι η θέση που μού προσφέρει είναι στην κουζίνα, όπου θα αναλάμβανα τη θέση του βοηθού μάγειρα. Ο μισθός που μού έδιναν ήταν πολύ μικρός σε σχέση με τις ώρες που εργαζόμουν και τη δουλειά που πρόσφερα. Επίσης, να σημειώσω ότι δεν έπαιρνα παραπάνω χρήματα για τις υπερωρίες που έκανα. Ευτυχώς μού προσέφεραν διαμονή και στέγαση. Ωστόσο, το δωμάτιο του ξενοδοχείου που διέμεινα ήταν στο υπόγειο και ήταν εντελώς σκοτείνο, μύριζε λόγω υγρασίας, και γενικά, ήταν σαν μία τρώγλη.
Ξεκίνησα την εργασία μου στην κουζίνα του ξενοδοχείου, όπου τρέχαμε όλοι, σαν στρατιωτάκια. O σεφ φερόταν με πολύ αγενή τρόπο σε όλους, ήταν τρομερά δύστροπος. Έκανε σε όλους τους εργαζόμενους της κουζίνας τον βίο αβίωτο. Με το παραμικρό λάθος, μας έβαζε τις φωνές και μας έβριζε πολύ άσχημα. «Πόσο άχρηστοι είστε, δεν μπορείτε να κόψετε σωστά τα λαχανικά. Απορώ που βρήκαν τόσο χαζό προσωπικό... Είστε ηλίθιοι, ανόητοι. Γ@μω τον Χριστό μου... Γ@μω» ήταν μερικά από τα άσχημα λόγια που μας έλεγε.
Α, ξέχασα να πω πως δεν μπορούσε να αρρωστήσει κανείς, καθώς μας φοβέριζε ότι θα μας απολύσουν. Ακόμα και με 40 πυρετό δούλευαν ορισμένοι εργαζόμενοι. Εγώ έτυχε μία φορά να πάθω ψύξη στον αυχένα, αλλά συνέχιζα να δουλεύω και να ακούω άσχημα σχόλια από τον σεφ γιατί καθυστερούσα να φτιάξω ένα πιάτο. Παρά τα σχόλια, επειδή χρειαζόμουν τα χρήματα, έμεινα στη δουλειά, αλλά αποφάσισα να μην ξαναδουλέψω στο ξενοδοχείο αυτό. Αλλά σα να μη μού έφταναν όσα τράβηξα, αφού τέλειωσε η σεζόν και έφυγα από τη δουλειά, είδα ότι δεν είχαν περαστεί στο ΕΡΓΑΝΗ όλα τα ένσημα που είχα συγκεντρώσει. Περιγράφοντας την εμπειρία μου σε έναν φίλο μου, μού πρότεινε να κάνω καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας για αυτά, αλλά δεν το έκανα, φοβήθηκα. Φοβήθηκα μήπως δεν βρω ποτέ ξανά δουλειά στην εστίαση.
Καταλήγοντας, θα ήθελα να τονίσω στους εργοδότες πως θεωρούν τους εργαζόμενους ως κατώτερους τους, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν να συμπεριφέρονται όσο αγενώς θέλουν, να τους φωνάζουν, να τους «κλέβουν» τα ένσημα και να μην τους πληρώνουν τις υπερωρίες».
Τη σημερινή ιστορία εργασιακής τρέλας, έστειλε στο Proson.gr η Ε.Β.
Τις νέες ιστορίες μπορείτε να τις βρίσκετε κάθε Κυριακή στην αντίστοιχη στήλη: Ιστορίες εργασιακής τρέλας
Μπορείτε αν θέλετε να μας στείλετε και εσείς στο e-mail: [email protected], ιστορίες εργασιακής τρέλας που έχετε βιώσει για να τις δημοσιεύσουμε!
