Αξιομνημόνευτη θα μείνει η τάση του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, Στέφανου Κασσελάκη, να αποφεύγει κάθε είδους πολιτική συζήτηση ή τοποθέτηση.
Ο πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αποφάσισε αυτή τη φορά να «τοποθετηθεί» για το φλέγον ζήτημα του Παλαιστινιακού, στο οποίο έχει στραμμένο το βλέμμα όλος ο πλανήτης, ανεβάζοντας απλώς ένα... τραγούδι των Στίχοιμα και του Χρήστου Θηβαίου.
Μάλιστα, στην ανάρτηση του ο κ. Κασσελλάκης δεν παραλείπει να αναφέρει ότι αυτή είναι και η πολιτική του θέση, «για την τραγωδία που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας».
Να σημειωθεί ότι το τραγούδι που ανέβασε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ λέγεται «άμαχος» και αναφέρεται, όπως προμηνύει ο τίτλος, στους αμάχους των πολέμων.
Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι όλοι οι πολίτες σε όλα τα κράτη ελπίζουν στην παγκόσμια ειρήνη σε αυτό τον κόσμο, ωστόσο ελπίζουν και από τους πολιτικούς ηγέτες να έχουν προτάσεις για την επίτευξη και διατήρηση της στον κόσμο!
Η ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη
Συγκεκριμένα στην ανάρτηση του αναφέρει:
«Η πολιτική κρατάει ισορροπίες. Η τέχνη ποτέ.
Ανεπιφύλακτα με τον άμαχο που πάντα πεθαίνει, πάντα φοβάται, πάντα με το ένα μάτι ανοιχτό κοιμάται.
Αυτό που μοιράζομαι μαζί σας είναι η πολιτική μου θέση για την τραγωδία που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Και αυτά που σκέφτομαι και νιώθω αυτές τις μέρες».
Ακούστε το τραγούδι που ανέβασε ο Στέφανος Κασσελάκης:
Οι στίχοι του τραγουδιού
Έχω πεθάνει δυο χιλιάδες έξι φορές
Σε κάθε πόλεμο που έγινε με κυνηγούσανε ορδές
Είμαι ο άμαχος που πάντα πεθαίνει, πάντα φοβάται
Πάντα με το ένα μάτι ανοιχτό κοιμάται
Είν’ ο ρόλος που μου δόθηκε αυτός απ’ το Θεό
Να πεθαίνω για κάθε πόλεμό τους ιερό
Έχω πεθάνει σε μία από τις σταυροφορίες
Περάσαν από πάνω μου τρεις αυτοκρατορίες
Θυμάμαι κι όσο θυμάμαι, φοβάμαι τις νύχτες εκείνες
Όταν μάτωναν τ’ αυτιά σου απ’ τις σειρήνες
Και μετά μέσα στις γνώριμες κατακόμβες
Κι από πάνω μου τόνοι από τσιμέντο και βόμβες
Άκου να δεις, εδώ κάτω δε ζητείται ελπίς
Όταν θα ξαναγίνει πόλεμος πρέπει να σηκωθείς
Για να πεθάνεις πάλι μονάχος κάποιο βράδυ
Ήμουν παιδί όταν βομβάρδισαν το Βελιγράδι
(επιμελώδημα)
Είμαι ο άμαχος που πάντα πεθαίνει, πάντα φοβάται, πάντα
Με το ένα μάτι ανοιχτό κοιμάται πάντα
Πάντα πονά, πάντα ξυπνά όταν πρέπει
Και πεθαίνει πάλι αφού ο Θεός το επιτρέπει..
Έχω πεθάνει στ’ ολοκαύτωμα χωρίς να φταίω
Αντί για δάκρυα βγαίνει αίμα απ’ τα μάτια μου όταν κλαίω
Ήμουν παιδί στη Παλαιστίνη τη νύχτα εκείνη
Έγινα μάρτυρας γιατί τίποτα δε μου `χε μείνει
Η ζωή μου στους αιώνες μοιάζει με ποιήμα
Με τη κοπέλα μου πέθανα αγκαλιά στη Χιροσίμα
Ή στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν εντάξει
Τουλάχιστον εσείς πουλάτε F 16
Ήμουν Αρμένιος την ώρα που μας έσφαζε ο Κεμάλ
Και μοναχός επί κουμμουνισμού κάπου στο Νεπάλ
Και είπα όχι πάλι, όχι άλλο σκοτάδι
Αφήστε με να κοιμηθώ λιγάκι για ένα βράδυ
Αύριο πάλι, σε μία μάχη νέα
Θα με ξυπνήσουν να πεθάνω στο Ιράν ή τη Κορέα
Ειμ’ ο άμαχος που πάντα πεθαίνει, πάντα φοβάται
Πάντα με το ένα μάτι ανοιχτό κοιμάται
