Δεν έχασε χρόνο η Ιατρική του ΑΠΘ και μόλις λίγες μέρες μετά την ψήφιση του σαρωτικού πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας ανακοίνωσε τη δημιουργία Ξενόγλωσσου Προπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών (ΞΠΠΣ) για αλλοδαπούς φοιτητές εντός και εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης, με δίδακτρα, επιχειρώντας έτσι να κάνει την αρχή για την αλλαγή του δημόσιου χαρακτήρα του ελληνικού Πανεπιστημίου.
Σε δηλώσεις του σε τοπικά μέσα ο πρόεδρος του Τμήματος Ιατρικής, Αστέριος Καραγιάννης, ανέφερε ότι δούλευαν το πρόγραμμα ήδη από τον περασμένο Οκτώβριο-Νοέμβριο: «Είμαστε πανέτοιμοι να λειτουργήσουμε το πρώτο στην Ελλάδα ξενόγλωσσο προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Το δουλεύουμε εδώ και πολύ καιρό και περιμέναμε την ψήφιση του νόμου προκειμένου να επιτραπεί η λειτουργία του. Πλέον θα τρέξουμε όλες τις διαδικασίες με στόχο να προλάβουμε να το θέσουμε σε λειτουργία ήδη από την προσεχή ακαδημαϊκή χρονιά», δήλωση η οποία προβληματίζει και προκαλεί το εύλογο ερώτημα «πώς είναι δυνατόν να προετοιμάζατε ένα πρόγραμμα μήνες ολόκληρους πριν καν κατατεθεί σε διαβούλευση το νομοσχέδιο που επιτρέπει τη λειτουργία τέτοιων προγραμμάτων;»
Σύμφωνα με την περιγραφή του κ. Καραγιάννη, το πρόγραμμα σπουδών του ξενόγλωσσου τμήματος θα είναι ίδιο με αυτό της Ιατρικής με τη διαφορά ότι τα τρία πρώτα χρόνια οι ξένοι φοιτητές θα διδάσκονται την ελληνική γλώσσα, κάτι το οποίο θα γίνεται σε συνεργασία με το Τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ.
Υποστήριξε παράλληλα ότι περιμένουν 60-70 φοιτητές την πρώτη χρονιά λειτουργίας του προγράμματος και είπε ότι τα δίδακτρα θα κυμαίνονται στα 15.000-17.000 ευρώ τον χρόνο, συγκρίνοντας με όρους αγοράς το αντίστοιχο πρόγραμμα της Ιατρικής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου όπου τα δίδακτρα φτάνουν τις 20.000 ευρώ.
Οι πρώτες αντιδράσεις ήρθαν από τον φοιτητικό σύλλογο του Τμήματος, που καταγγέλλει την απόφαση της διοίκησης της Ιατρικής Σχολής να προχωρήσει στη δημιουργία ξενόγλωσσου προπτυχιακού προγράμματος σπουδών με δίδακτρα.
Εδώ βέβαια τίθεται ακόμα ένα -σοβαρό- ερώτημα. Πώς αποκλείονται οι Ελληνες φοιτητές και φοιτήτριες από την παρακολούθηση του προγράμματος; Πολλοί είναι αυτοί που θέτουν ζήτημα ανισότητας σε βάρος των Ελλήνων φοιτητών και αντισυνταγματικότητας, αφού τα εν λόγω προγράμματα αφορούν αλλοδαπούς φοιτητές εντός και εκτός Ε.Ε. Στην περίπτωση βέβαια που δοθεί αυτή η δυνατότητα και στους ημεδαπούς φοιτητές, τότε έχουμε ευθεία παραβίαση του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Το θέμα επανέφερε πρόσφατα και ο αντιπρύτανης του ΑΠΘ. Ανδρέας Γιαννακουδάκης, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη. Αφού υποστήριξε την πρωτοβουλία της Ιατρικής, αναρωτήθηκε επανειλημμένα γιατί να μην μπορούν να γίνουν δεκτοί στο ξενόγλωσσο πρόγραμμα και Ελληνες φοιτητές κατόπιν επιλογής που θα γίνεται μέσω των πανελλαδικών εξετάσεων, χωρίς δίδακτρα, με υποτροφία. Βέβαια κάποια στιγμή είπε τη φράση «να χρηματοδοτήσουν οι ίδιοι τις σπουδές τους» χωρίς να αφήνει περιθώρια παρερμηνειών.
Τυχόν δικαστική προσφυγή κάποιου πιθανότατα να έχει θετική έκβαση για τον προσφεύγοντα, γεγονός που θα οδηγήσει σε «άνοιγμα» των ΞΠΠΣ και σε όλους τους Ελληνες, δημιουργώντας έτσι ένα σύστημα όπου την πρόσβαση στην τριτοβάθμια θα καθορίζει πρωτίστως η οικονομική δυνατότητα των σπουδαστών και των οικογενειών τους. Μην ξεχνάμε επίσης ότι τα προγράμματα αυτά μπορούν να δίνουν κοινά πτυχία ή πτυχία διπλής εξειδίκευσης, δυνατότητα που δεν έχουν οι φοιτητές του δημόσιου Πανεπιστημίου.
Γιατί στο ΑΠΘ
Η επιλογή της Ιατρικής ΑΠΘ για τη λειτουργία ενός τέτοιου προγράμματος δεν είναι βέβαια τυχαία. Εάν υλοποιηθεί το ΞΠΠΣ σε ένα τόσο απαιτητικό, από πλευράς υποδομής, Τμήμα, η ίδρυση αντίστοιχου προγράμματος στις πιο «θεωρητικές» σχολές θα είναι εξαιρετικά εύκολη υπόθεση.
Καταλυτικό ρόλο έπαιξε και το ιδεολογικό υπόβαθρο της πλειονότητας των μελών ΔΕΠ της Ιατρικής, τα οποία «πάνω από το 80% έχουν δείξει ενθουσιασμό να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα», όπως δήλωσε ο πρόεδρος του Τμήματος, Αστ. Καραγιάννης, ενώ εκπρόσωποι του Πανεπιστημίου επιχείρησαν να προλειάνουν το έδαφος με δηλώσεις τους σε ΜΜΕ, λέγοντας ότι τα δίδακτρα (των ξένων) «θα υποστηρίξουν τις σπουδές των Ελλήνων φοιτητών» και ότι «από τα δίδακτρα θα πληρώνεται το διδακτικό προσωπικό».
Η ίδρυση Ξενόγλωσσων Προγραμμάτων Σπουδών αποτέλεσε αιχμή της εκπαιδευτικής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας ακόμη και πριν αυτή αναλάβει τη διακυβέρνηση. Θυμόμαστε την τότε τομεάρχισσα του κόμματος και νυν υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, να λέει ότι «η χώρα μας πρέπει να γίνει πόλος έλξης ξένων φοιτητών» και, με όχημα το «αυτοδιοίκητο» των Πανεπιστημίων και σημαία την «απελευθέρωσή» τους από τα κρατικά δεσμά, να υποστηρίζει ότι τα δίδακτρα που θα πληρώνουν οι ξένοι φοιτητές θα απαλλάξουν τα ΑΕΙ από τις οικονομικές δυσκολίες, παραβλέποντας φυσικά τη συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας να εξασφαλίζει επαρκείς πόρους στα Πανεπιστήμια.
