Με πανηγυρισμούς και αυτοσυγχαρητήρια η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ο εισαγωγικός μισθός των δημοσίων υπαλλήλων φτάνει τα 880 ευρώ μικτά, δηλαδή, ούτε 750 ευρώ καθαρά, μετά την ανακοίνωση του νέου κατώτατου μισθού του ιδιωτικού τομέα και τον συμψηφισμό του με αυτόν του Δημοσίου.
Η «γενναία» αυτή αύξηση περιλαμβάνει μια οριζόντια των 30 ευρώ (μικτά), τα οποία υπολογίζονται περίπου σε 15 ευρώ καθαρές αποδοχές. Και όμως, την ώρα που οι δημόσιοι υπάλληλοι αγωνίζονται για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, η κυβέρνηση θεωρεί ότι 15 ευρώ το μήνα είναι μια ουσιαστική ανακούφιση.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα καθημερινό «δώρο» της τάξης των 0,50 ευρώ την ημέρα – όσο κοστίζουν πέντε τσίχλες στο περίπτερο. Κι όμως, αυτή η ψευδαίσθηση αύξησης παρουσιάζεται ως μεταρρύθμιση που αλλάζει τη ζωή των εργαζομένων στο Δημόσιο.
Διπλασιάζεται η φορολογία
Για τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα, που αμείβονται με 12 μισθούς, η αύξηση έρχεται μάλιστα με ένα κρυφό κόστος: τη φορολογική επιβάρυνση. Στον δημόσιο τομέα, ένας υπάλληλος που με 850 ευρώ μισθό πλήρωνε 19 ευρώ ετήσιο φόρο, τώρα θα κληθεί να πληρώσει 47 ευρώ. Δηλαδή, η κυβέρνηση δίνει 30 ευρώ με το ένα χέρι και παίρνει μέρος τους πίσω με το άλλο.
Παρά τις θριαμβολογίες, η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση δεν έδωσε τίποτα παραπάνω από μια αύξηση-ψίχουλα που ήδη έχει εξαϋλωθεί από την ακρίβεια. Με τις τιμές στα τρόφιμα, τα ενοίκια και την ενέργεια να καλπάζουν, 30 ευρώ το μήνα δεν καλύπτουν ούτε το κόστος ενός εβδομαδιαίου σούπερ μάρκετ.
Αντί να ακούσει το πάγιο αίτημα των εργαζομένων για αποκατάσταση των αποδοχών τους και επιστροφή των Δώρων, η κυβέρνηση επιλέγει την επικοινωνιακή πολιτική: παρουσιάζει μια συμβολική αύξηση ως ιστορική νίκη. Όμως οι εργαζόμενοι γνωρίζουν την αλήθεια: η αγοραστική τους δύναμη μειώνεται, η ανασφάλεια μεγαλώνει, και οι 30 επιπλέον ευρώ δεν αλλάζουν σε τίποτα την πραγματικότητα της οικονομικής δυσπραγίας.
