Νέα οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης βάζει φρένο στις πωλήσεις και στις ενοικιάσεις ακινήτων, εάν αυτά δεν διαθέτουν την ελάχιστη ενεργειακή πιστοποίηση. Συγκεκριμένα, στην οδηγία αυτή τα νέα κτίρια υποχρεούνται να τοποθετήσουν φωτοβολταϊκά ή ηλιοθερμικά συστήματα.
Για την Ελλάδα, αυτό σημαίνει πως πάνω από ένα εκατομμύριο κτίρια (το 30% δηλαδή του κτιριακού δυναμικού) που κατατάσσονται στις δυο χαμηλότερες ενεργειακές βαθμίδες (η κατώτατη βαθμίδα είναι η G) θα πρέπει να έχουν αναβαθμιστεί στη βαθμίδα (Ε) μέχρι και τις 31 Δεκεμβρίου 2032.
Σύμφωνα με τα ΝΕΑ, για τα κτίρια που θα ανεγερθούν μετά το 2030, θα πρέπει αυτά να είναι κτίρια μηδενικών εκπομπών, όπου είναι τεχνικά και οικονομικά εφικτό.
Ακόμη, το 100% της συνολικής ετήσιας χρήσης πρωτογενούς ενέργειας θα πρέπει να καλύπτεται από ανανεώσιμη ενέργεια που παράγεται επιτόπου:
- κοντά ή από κοινότητα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας,
- ενέργεια από αποδοτικό σύστημα τηλεθέρμανσης και τηλεψύξης
- ή ενέργεια από πηγές απαλλαγμένες από εκπομπές άνθρακα.
«Εάν κάποιος ιδιοκτήτης δεν προβεί σε ενεργειακή αναβάθμιση, δεν θα μπορεί ούτε να πουλήσει, ούτε να νοικιάσει το ακίνητο του»
Σύμφωνα με την οδηγία της ΕΕ όλα κτίρια πρέπει να έχουν υποχρεωτική αναβάθμιση συμπεριλαμβανομένων και των δημόσιων κτιρίων, νέες και παλαιές πολυκατοικίες και άλλες κατοικίες. Εάν κάποιος ιδιοκτήτης δεν προβεί σε ενεργειακή αναβάθμιση, δεν θα μπορεί ούτε να πουλήσει, ούτε να νοικιάσει το ακίνητο που διαθέτει.
Τα χρονικά περιθώρια είναι διαφορετικά, καθώς η Ευρωπαϊκή Οδηγία ξεκινά να ισχύει από το 2026 και η προθεσμία θα πάει μέχρι το τέλος του 2032. Με βάση τα όσα έχουν γίνει γνωστά:
- από το 2028 όλα τα καινούργια κτίρια θα πρέπει να έχουν μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου,
- η αντίστοιχη προθεσμία για κτίρια που στεγάζουν, χρησιμοποιούνται, ή ανήκουν σε δημόσιες αρχές θεσπίζεται για το 2026.
- Ολα τα νέα κτίρια θα πρέπει να είναι εξοπλισμένα με τεχνολογίες συλλογής ηλιακής ενέργειας έως το 2028, εφόσον αυτό είναι τεχνικά και οικονομικά εφικτό, ενώ τα κτίρια κατοικιών που υποβάλλονται σε μεγάλης κλίμακας ανακαίνιση θα έχουν προθεσμία έως το 2032.
Σε ποια κτίρια είναι υποχρεωτική η αναβάθμιση
Η οδηγία της Ε.Ε. για υποχρεωτική ενεργειακή αναβάθμιση αφορά όλα τα κτίρια, δηλαδή τα δημόσια κτίρια, τις νέες οικοδομές, τις παλαιότερες πολυκατοικίες και άλλες κατοικίες. Όλες θα πρέπει να αναβαθμιστούν ενεργειακά, αλλιώς δεν θα μπορεί κάποιος ούτε να πουλήσει, ούτε να νοικιάσει το ακίνητο που διαθέτει, εάν δεν διαθέτει την ελάχιστη πιστοποίηση. Ωστόσο, τα χρονικά περιθώρια είναι διαφορετικά, καθώς η οδηγία αυτή θα ξεκινά να ισχύει από το 2026 και η προθεσμία θα πάει μέχρι το τέλος του 2032.
Στην κλίμακα (για τα ελληνικά δεδομένα) ενεργειακής απόδοσης από το Α έως το Η, τα κτίρια κατοικιών θα πρέπει να επιτύχουν την κατάταξή τους, τουλάχιστον, στην κατηγορία Ε έως το 2030 και στην Δ έως το 2033.
Τα μη οικιστικά και τα δημόσια κτίρια θα πρέπει να ανήκουν στις σχετικές κατηγορίες έως το 2027 και το 2030 αντίστοιχα. Η αναβάθμιση της ενεργειακής απόδοσης (η οποία μπορεί να λάβει τη μορφή μονωτικών εργασιών ή βελτίωσης του συστήματος θέρμανσης) θα πραγματοποιείται όταν ένα κτίριο πωλείται ή υποβάλλεται σε σημαντική ανακαίνιση ή, εάν ενοικιάζεται, όταν υπογράφεται νέο συμβόλαιο μίσθωσης.
Πως αλλάζουν τα πιστοποιητικά ενεργειακής απόδοσης (ΠΕΑ)
Τα πιστοποιητικά ενεργειακής απόδοσης (ΠΕΑ) αποτελούν βασικό εργαλείο για την αξιολόγηση της απόδοσης των κτιρίων. Η αναθεώρηση περιλαμβάνει μέτρα για να καταστούν τα ΠΕΑ σαφέστερα, πιο αξιόπιστα και ορατά, και να βασιστούν σε ένα κοινό υπόδειγμα και στα 27 κράτη μέλη της ΕΕ με μια σειρά δεικτών για την ενέργεια και τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, καθώς και εθελοντικούς δείκτες για τα σημεία φόρτισης ή την παρουσία σταθερών ελέγχων για την ποιότητα του αέρα εσωτερικών χώρων.
Στο πλαίσιο της αναθεωρημένης EPC, θα υπάρχει κοινή κλίμακα A-G. Η βαθμολογία «Α» θα αντιστοιχεί σε κτίρια μηδενικών εκπομπών, ενώ η βαθμολογία «G» αντιστοιχεί στα κτίρια με τις χειρότερες επιδόσεις σε κάθε χώρα, ενώ τα υπόλοιπα κτίρια στη χώρα κατανέμονται μεταξύ των κατηγοριών. Αυτό θα επιτρέψει ένα σαφέστερο και απλούστερο σύστημα ταξινόμησης των κτιρίων, διευκολύνοντας την πρόσβαση στη χρηματοδότηση, ενώ παράλληλα θα είναι ευέλικτο και προσαρμόσιμο στα εθνικά χαρακτηριστικά του κτιριακού αποθέματος.
