Μια σοκαριστική υπόθεση αυτοκτονίας μιας 12χρονης κοπέλας στο Ιράν έχει προκαλέσει οδύνη και αγανάκτηση. Η μικρή Φατιμά Σολεϊμανί έβαλε τέλος στη ζωή της την περασμένη εβδομάδα, αφού υποβλήθηκε σε συνεχή πίεση και βία από την οικογένειά της για να παντρευτεί έναν συγγενή της. Η υπόθεση της Φατίμας αποτελεί μια πικρή υπενθύμιση της σκληρής πραγματικότητας που αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά, ιδιαίτερα κορίτσια, στο Ιράν, όπου οι αναγκαστικοί γάμοι και η ενδοοικογενειακή βία συνεχίζουν να αφήνουν πίσω τους τραγικές συνέπειες.
Σύμφωνα με αναφορές της οργάνωσης NCRI (Εθνικό Συμβούλιο για την Αντίσταση στο Ιράν), ο πατέρας της Φατίμας την ανάγκαζε να παντρευτεί έναν συγγενή της. Όταν η μικρή προσπάθησε να αντισταθεί, αντιμετώπισε βάναυσους ξυλοδαρμούς και ψυχολογική ταπείνωση. Η Φατίμα, παρά την ηλικία της, προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό της, παρακαλώντας την οικογένειά της να σταματήσει να την βασανίζει. Προειδοποίησε ακόμη ότι αν η πίεση συνεχιζόταν, θα έδινε τέλος στη ζωή της. Δυστυχώς, οι φωνές της αγνοήθηκαν, και η μικρή επέλεξε τον θάνατο ως τη μόνη διέξοδο από τον κύκλο της βίας και της καταπίεσης.
Μία καθόλου μεμονωμένη περίπτωση
Η υπόθεση της Φατίμας δεν είναι μεμονωμένη. Στο Ιράν, οι γάμοι παιδιών παραμένουν μια πικρή πραγματικότητα, παρά τις διεθνείς καταδίκες και τις προσπάθειες για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή η πρακτική δεν είναι μόνο μια παραβίαση των δικαιωμάτων των παιδιών, αλλά έχει και καταστροφικές συνέπειες για τη σωματική και ψυχολογική τους υγεία. Πρόωρες εγκυμοσύνες, αυξημένη θνησιμότητα ανήλικων μητέρων, κατάθλιψη, εγκατάλειψη της εκπαίδευσης και διαζύγια είναι μερικές από τις τραγικές συνέπειες που αφήνουν πίσω τους οι αναγκαστικοί γάμοι.
Το ιρανικό νομικό σύστημα, αντί να προστατεύει τα παιδιά από αυτές τις αδικίες, συχνά τις νομιμοποιεί. Μισογυνιστικοί και μεροληπτικοί νόμοι επιτρέπουν την πρακτική του γάμου παιδιών, ενώ αποδυναμώνουν τα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών. Η έλλειψη προστασίας και η κοινωνική αποδοχή τέτοιων πρακτικών δημιουργούν ένα κύκλο βίας και καταπίεσης που φαίνεται να μην έχει τέλος.
Μια κοινωνία που πρέπει να ξυπνήσει
Η τραγική απώλεια της Φατίμας είναι μια πικρή υπενθύμιση της ανάγκης για αλλαγή. Η κοινωνία του Ιράν, αλλά και η διεθνής κοινότητα, πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτή την πραγματικότητα με αποφασιστικότητα. Η προστασία των παιδιών, η ευαισθητοποίηση για τις συνέπειες των αναγκαστικών γάμων και η κατάργηση των νόμων που επιτρέπουν τέτοιες πρακτικές είναι απαραίτητα βήματα για να αποτραπεί η επανάληψη τέτοιων τραγωδιών.
Η Φατίμα έγινε ένα ακόμη θύμα ενός συστήματος που αποτυγχάνει να προστατεύει τα πιο αδύναμα μέλη του. Η μνήμη της δεν πρέπει να χαθεί. Αντίθετα, πρέπει να γίνει το κίνητρο για μια κοινωνική και νομική μεταρρύθμιση που θα εγγυάται ότι κανένα παιδί δεν θα υποφέρει ξανά από την αδικία και τη βία που αντιμετώπισε εκείνη. Η ζωή της Φατίμας δεν πρέπει να χαθεί μάταια.
