«Δυστυχώς τα δεδομένα αναδεικνύουν ότι τις τέσσερεις τελευταίες δεκαετίες (1980-2020) έχουν καεί περισσότερα από 18 εκατομμύρια στρέμματα δασικής έκτασης της χώρας μας, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις, που συμπεριλαμβάνουν καταστροφές οικισμών και υποδομών, αλλά και απώλειες ανθρώπινων ζωών». Αυτό αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ) με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια ημέρα Δασοπονίας - «μια ημέρα που σηματοδοτεί την αρχή της άνοιξης αλλά και μια ημέρα που σηματοδοτεί παράλληλα την ευθύνη μας σαν κοινωνία για εγρήγορση και λήψη των απαραίτητων προληπτικών μέτρων για την αντιμετώπιση των καταστροφικών δασικών πυρκαγιών».
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ΕΕΠΦ, «η σημαντική αυτή υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος, αναδεικνύει την ανάγκη εφαρμογής και σεβασμού των δύο βασικών αρχών του δικαίου του περιβάλλοντος, που αφορούν στην πρόληψη και στην προφύλαξη».
«Οι αρχές αυτές σχετίζονται με την αποτροπή τέτοιων καταστροφικών συμβάντων, ενώ παράλληλα καθιστούν επιτακτική και την ανάγκη αποκατάστασης της φυσικής κατάστασης των περιοχών που πλήττονται. Το θέμα της αποτροπής επαφίεται περισσότερο στην υιοθέτηση κατάλληλης πολιτικής/στρατηγικής της πολιτείας με στόχο την αναβάθμιση της πολιτικής προστασίας σε συνεργασία με όλους τους τοπικούς, κυρίως, φορείς, αλλά και στην υλοποίηση πολιτικών που σχετίζονται με δύο άλλες, εξίσου σημαντικές, αρχές του δικαίου του περιβάλλοντος που αφορούν στην ενημέρωση και πληροφόρηση, συνεπώς και εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση σε όλα τα επίπεδα, του απλού πολίτη», τονίζει.
Μάλιστα, η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης επισημαίνει ότι: «Ζούμε σε μια εποχή έντονων περιβαλλοντικών περιστατικών, μεταξύ των οποίων και πυρκαγιές με αυξανόμενη συχνότητα και ένταση. Όπως δείχνουν στοιχεία, μελέτες και η διεθνής εμπειρία, τα μέτρα πρόληψης είναι κρίσιμο στοιχείο για την αποτελεσματικότητα της καταστολής τους».
«Το ότι η αντιμετώπιση των πυρκαγιών γίνεται δυσκολότερη και η καταστροφικότητά τους μεγαλώνει, μπορεί να οφείλεται σε μια σειρά από λόγους, όπως οι μεγαλύτερες περίοδοι ξηρασίας που αποδίδονται στην αλλαγή κλίματος, η αύξηση της ποσότητας και συνέχειας της βιομάζας λόγω μειωμένης διαχείρισης των δασών και της υπαίθρου γενικότερα, η δόμηση κατοικιών σε επαφή με δασική βλάστηση κλπ.» επισημαίνεται στην ανακοίνωση.
