Ασθενείς εγκαταλειμμένοι, υποσιτισμένοι, με λερωμένες πάνες για ώρες, ακινητοποιημένοι με κάγκελα στα κρεβάτια με ανύπαρκτη νοσηλευτική και ιατρική παρακολούθηση.
Οι περιγραφές της κόρης του 67χρονου νεφροπαθή ο οποίος έχει εισαχθεί από την Τρίτη στην κλινική «της κολάσεως» όπως η ίδια την αποκαλεί, αποκαλύπτουν σοβαρότατες παραλείψεις στοιχειοθετώντας πιθανόν και αδικήματα.
Ο ίδιος την Παρασκευή πέρασε 7 ώρες λιμοκτονώντας καθώς ενώ το φαγητό ήταν από τις 15:30 στο κομοδίνο του, εκείνος δεν μπορούσε να το φτάσει καθώς του έχουν βάλει στο κρεβάτι κάγκελα! «Με πήρε από το κινητό και μου φώναζε “Βοήθησέ με, πεινάω!» εξιστορεί η ίδια. Χρειάστηκε η κόρη του να τηλεφωνεί από το σπίτι της στην κλινική ικετεύοντας να τον ταϊσουν κάτι που τελικά έγινε στις 22:30!.
Διαβάστε τα όσα φρικαλέα περιγράφει η κοπέλα, τα στοιχεία της οποίας είναι στην διάθεση του zarpanews.gr
«Μια νύχτα ενώ ο πατέρας μου νοσηλευόταν ήδη στην νεφρολογική κλινική του νοσοκομείου των Χανίων, έρχεται ένας γιατρός και με παίρνει έξω από τον θάλαμο για να μου πει ότι ο πατέρας μου έχει covid.
Τον ρωτάω τι σημαίνει αυτό και μου λέει φεύγει για την κλινική του covid.Του λέω λοιπόν θα σας κάνω μια χαζή ερώτηση αλλά έχω ανάγκη την απάντηση.
Θα είναι ασφαλής εκεί μέσα μόνος του; Εδώ τον είχαμε όλο το 24ωρο και τον προσέχαμε μόνες μας εγώ, η μητέρα μου και η αδερφή μου, εκεί τι γίνεται; Η απάντηση ήταν μην ανησυχείτε είναι απόλυτα ασφαλής.
Και εγώ τον πίστεψα και μου πήραν τον πατερά μου με ένα κινητό και ένα φορτιστή μόνο γιατί ο γιατρός με ενημέρωσε ότι δεν χρειάζονται τίποτε άλλο!!!
Πρώτη νυχτα στις κλειστές πόρτες, ο πατέρας μου προσπάθησε να πάει τουαλέτα και έπεσε στο πάτωμα. Αυτός και ο συγκάτοικός του φώναζαν για βοήθεια αλλά τίποτα.
Το αποτέλεσμα; Κοιμήθηκε στο πάτωμα όλη νύχτα! Τον σήκωσαν στην πρωινή βάρδια.
Δεύτερη μέρα: Φαγητό ελάχιστο και όταν το βράδυ χτύπαγε το κουμπί έκτακτης ανάγκης και φώναζε για βοήθεια να πάει κάποιος να τον βοηθήσει να πάει τουαλέτα να ενεργηθεί απάντηση καμία.
Μας πήρε τηλέφωνο ζητώντας βοήθεια και μετά από πολλές προσπάθειες καταφέραμε να επικοινωνήσουμε με ένα νοσηλευτή ο οποίος μας καθησύχασε ότι πάει να τον βοηθήσει, επισημαίνοντας ότι αφού φοράει πάνα δεν υπάρχει πρόβλημα. Το αποτέλεσμα; Δεν πήγε κανείς να τον βοηθήσει και τα έκανε πάνω του.
Ολη νυχτα λερωμένος και το πρωί του είπαν ότι δεν τον αλλάζουν και θα πάει κάποιος νοσηλευτής να κάνει αυτή τη δουλειά. Κατι που έγινε αργά το μεσημέρι.
Τρίτη μέρα του έβαλαν κάγκελα για να τον ακινητοποιήσουν. Έκλεισε το κινητό του από μπαταρία και χάσαμε κάθε επικοινωνία.
Όταν έχασα την υπομονή μου και άρχισα κυριολεκτικά να ουρλιάζω στα τηλέφωνα πήγαν και του έβαλαν το κινητό στην πρίζα κάτι που δεν μπορούσε να κάνει μόνος του φυσικά αφού ήταν εγκλωβισμένος.
Και βέβαια δεν χρειάζεται να σας πω οτι χρειαζόταν πράγματα μαζί του γιατί η κλινική δεν έχει τίποτα, κάτι που μάθαμε δυο μερες μετά!
Πίσω από μια κλειστή πόρτα , πόνος αφόρητος για το άνθρωπο μας να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Και μπείτε και στη θέση του πατερά μου….φρίκη. Μια οικογένεια έχει τιναχτεί στον αέρα…
Τα εγγόνια να κλαίνε γιατί δεν μπορούν να βλέπουν την μητέρα τους να κλαίει γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα πέρα απο το να κλαίει και να περιμένει πίσω από μια κλειστή πόρτα.
Τα παρακάλια μου πλέον έγιναν ουρλιαχτά γεμάτα απέραντο πόνο.
Σας ευχαριστώ που διαβάσατε την θλίψη μου που γίνεται θάνατος»
