Μπορεί το στόλισμα δέντρου να αποτελεί τον κατεξοχήν Χριστουγεννιάτικη συνήθεια, ωστόσο, το στολισμένο καραβάκι αποτελεί το κατεξοχήν ελληνικό έθιμο.
Ειδικότερα, σύμφωνα με την παράδοση, ο στολισμός καραβιού ξεκίνησε από τα αρχαία χρόνια, λόγω των δεσμών των Ελλήνων με τη θάλασσα. Επίσης, το καράβι συμβολίζει την καινούργια πλεύση του ανθρώπου στη ζωή, μετά τη γέννηση του Χριστού.
Το παραδοσιακό καράβι, πριν την αντικατάσταση του από το δέντρο, στολιζόταν στα σπίτια των ανθρώπων και στις πλατείες. Ωστόσο, υπάρχουν δήμοι της χώρας που ακόμα στολίζουν καράβι.
Ήταν συνδεδεμένο με αποχωρισμούς και δυσάρεστες αναμνήσεις, αλλά και ως τάμα των ναυτικών σε στιγμές κινδύνου στη θάλασσα, ενώ αποτελούσε και έναν τρόπο «καλωσορίσματος» τους από τους συγγενείς.
Ακόμα και κατά την περίοδο των εορτών, πολλοί ήταν εκείνοι που εργάζονταν στα πλοία για να καταφέρουν να συγκεντρώσουν χρήματα για να εξασφαλίσουν τα βασικά αγαθά για να ζήσουν.
Μέχρι και την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία, δηλαδή πριν από περίπου 50 χρόνια, τα παιδιά έλεγαν τα κάλαντα κρατώντας το καραβάκι στα χέρια τους, το οποίο κατασκεύαζαν χρησιμοποιώντας ό,τι είχαν πρόχειρο (συνήθως, ξύλο και λίγο χαρτί ή κουρέλια).
Το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Ελλάδα στολίστηκε από τον βασιλιά Όθωνα, στα ανάκτορα του Ναυπλίου το 1833, ενώ μέχρι το 1950, το χριστουγεννιάτικο δέντρο είχε επικρατήσει στα ελληνικά σπίτια.
Παρ' όλα αυτά, την 6η του Δεκέμβρη στολίζονται καράβια προς τιμή του Αγίου Νικολάου, προστάτη των ναυτικών, ο οποίος ούτως ή άλλως είναι ο πρόδρομος του Σάντα Κλάους.
Εντούτοις, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, συζητήθηκε έντονα στη χώρα μας το ζήτημα κατάργησης του χριστουγεννιάτικου δέντρου και αντικατάστασής του από το καράβι, δεδομένου ότι αυτό συνδύαζε την παράδοση με την οικολογική συνείδηση. Το ζήτημα βεβαίως δεν ήταν τόσο απλό, καθώς παρουσιάστηκε αδιάσειστη επιχειρηματολογία και από τις δύο πλευρές, με αναφορές σε οικολογικά ζητήματα και προτάσεις από ειδήμονες για χρήση φυτών και δέντρων, πλην του ελάτου.
