Έχει προκαλέσει σοκ στην κοινωνία το γεγονός ότι ένας πατέρας ξέχασε το μόλις 5,5 μηνών παιδί του στο αυτοκίνητο στην Άρτα, με αποτέλεσμα το παιδί να χάσει τη ζωή του.
Μπορεί στην Ελλάδα το γεγονός αυτό να είναι πρώτη φορά που ακούγεται για πρώτη φορά, ωστόσο είναι δυστυχώς ένα αρκετά συχνό φαινόμενο στην Αμερική.
Tο φαινόμενο της εγκατάλειψης ενός βρέφους μέσα στο αμάξι ονομάζεται «Σύνδρομο του Ξεχασμένου Μωρού» (Forgotten Baby Syndrome – FBS), ενώ λόγω αυτού υπάρχουν 30 θάνατοι βρεφών στην Αμερική ετησίως.
Ειδικότερα, ο μέσος όρος θανάτων στις ΗΠΑ είναι 38 το χρόνο όπως αναφέρεται σε καταγραφή που πραγματοποιήθηκε από το 1990 έως το 2019.
Αξίζει να σημειωθεί ότι περισσότερα από 900 παιδιά είχαν πεθάνει, ξεχασμένα σε αυτοκίνητο, ημέρες που ήταν ζεστές, σύμφωνα με το carlosnattorneys.com.
Το «Σύνδρομο του Ξεχασμένου Μωρού» είναι η ιατρική εξήγηση που περιγράφει πώς ένας γονέας μπορεί να φύγει από το αυτοκίνητο χωρίς να σκέφτεται το παιδί του στο πίσω κάθισμα.
Το σύνδρομο ξεχασμένου μωρού εμφανίζεται συχνά όταν οι γονείς εστιάζουν σε μελλοντικές εργασίες αντί στη στιγμή. Αυτή η νοοτροπία μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για ένα ήσυχο ή κοιμισμένο μωρό.
Το φαινόμενο σημειώνεται πιο συχνά όταν ένας γονέας έχει μια αλλαγή στη ρουτίνα του ή όταν το παιδί είναι στο αυτοκίνητο κάνει πολλές εργασίες χωρίς σκέψη.
Τα μωρά χάνουν τη ζωή τους από αυτό, συνήθως λόγω θερμοπληξίας. Η περίοδος μεταξύ Απριλίου και Σεπτεμβρίου είναι η πιο επικίνδυνη, καθώς οι θερμοκρασίες που σημειώνονται τους μήνες αυτούς μπορούν να γίνουν ιδιαίτερα υψηλές.
Ο Δρ. David Diamond, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Φλόριντα με ειδίκευση στις γνωστικές και νευρικές επιστήμες, έχει κάνει σημαντική έρευνα για τη νευροψυχολογία του τρόπου με τον οποίο τα παιδιά ξεχνιούνται στα αυτοκίνητα.
Σύμφωνα με τον ειδικό, κάθε μέρα οι άνθρωποι εκτελούν εργασίες ρουτίνας, οι οποίες διέπονται από ένα τμήμα του εγκεφάλου που ονομάζεται κινητικός φλοιός και απαιτούν ελάχιστη συνειδητή σκέψη.
Ένα παράδειγμα είναι η οδήγηση προς ή από τη δουλειά κάθε μέρα χρησιμοποιώντας την ίδια διαδρομή. Η πράξη αυτή καταλήγει να γίνεται μηχανικά, χωρίς ιδιαίτερη συνειδητή σκέψη. Ο Dr. Diamond εξηγεί: «στην πραγματικότητα, η κινητική μνήμη μάς απελευθερώνει, ώστε να μπορούμε να σκεφτούμε το μέλλον, ενώ ολοκληρώνουμε την τρέχουσα εργασία».
Στη συνέχεια, υπάρχει ο ιππόκαμπος, το τμήμα του εγκεφάλου που ελέγχει τις γνωστικές διεργασίες και είναι υπεύθυνο για τη λήψη μιας ξεκάθαρης απόφασης. Ο D. Diamond εξηγεί ότι στην περίπτωση του συνδρόμου του ξεχασμένου μωρού, το τμήμα της κινητικής μνήμης του εγκεφάλου υπερισχύει του γνωστικού. Αν λοιπόν αποφασίζαμε να κάνουμε μια απρογραμμάτιστη στάση σε ένα μαγαζί στον δρόμο της επιστροφής από την δουλειά, υπάρχει μεγάλη περίπτωση εν τέλει να καταλήγαμε στο σπίτι, έχοντας πλήρως ξεχάσει ότι σκοπεύαμε να κάνουμε την στάση αυτή. Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει ως φυσιολογικό μέρος της λειτουργίας του εγκεφάλου και όχι επειδή υπάρχει κάτι λάθος με τη δομή του.
Όσον αφορά το συνδρόμο του ξεχασμένου μωρού, συμβαίνουν δύο πράγματα. Πρώτον, ο φροντιστής διαφοροποιείται από τη συνήθη ρουτίνα του. Ένας γονέας που συνήθως δεν μεταφέρει το παιδί στον παιδικό σταθμό μπορεί να το κάνει αυτή τη μία μέρα κατ’ εξαίρεση. Στη συνέχεια, οδηγώντας μηχανικά, φτάνει κανονικά στη δουλειά του, με τον κινητικό φλοιό να ξεπερνά το γνωστικό μέρος του εγκεφάλου και να οδηγεί τον γονέα να ξεχνάει εντελώς ότι το παιδί του βρίσκεται στο πίσω κάθισμα. Συνεχίζει την ημέρα του χωρίς να θυμάται την πρόθεσή του να αφήσει το παιδί στον παιδικό σταθμό και ανυπομονεί να το δει όταν γυρίσει σπίτι.
Το ακόμα πιο τραγικό της υπόθεσης είναι πως έχουν σημειωθεί περιστατικά στα οποία ο γονέας έχει ξαναχρησιμοποιήσει το αυτοκίνητο στη διάρκεια της ημέρας του, με το νεκρό παιδί ακόμα μέσα, χωρίς καμία επίγνωση αυτού.
Λόγω αυτών, δεν υπάρχει σταθερό προφίλ προσωπικότητας του γονέα που ξεχνάει το παιδί του στο αυτοκίνητο. Το Σύνδρομο του Ξεχασμένου Μωρού επηρεάζει τους γονείς σε όλες τις φυλές, τα φύλα, τα επίπεδα εισοδήματος και εκπαίδευσης και τις ιδιοσυγκρασίες της προσωπικότητας.
