Μια ακόμα καταγγελία για τις εργασιακές συνθήκες στα Jumbo έρχεται στο φως της δημοσιότητας, με αφορμή τον νέο εσωτερικό κανονισμό εργασίας, που προβλέπει ωράριο - «λάστιχο», μετακίνηση εργαζομένων σε όλη την επικράτεια και... «πρόστιμα» που οδηγούν ακόμα και σε αφαίρεση μέχρι και του 1/4 του μηνιαίου μισθού.
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, «βία είναι να εξαναγκάζεις εργαζόμενους να ζουν με μισθούς χαρτζιλίκι, μέσα στην ανασφάλεια των συμβάσεων μερικής απασχόλησης ορισμένου χρόνου.
Βία είναι να ξεζουμίζεις νέα παιδιά, φοιτητές, γυναίκες που έχουν ανάγκη το μεροκάματο μέσω 15ημερων συμβάσεων σε συγκεκριμένες περιόδους (σχολικό, γιορτές, καλοκαίρι κ.α) και να τους πετάς κομμάτια στην ανεργία.
Βία είναι να έχεις το δικαίωμα να μετακινείς ανά την Ελληνική Επικράτεια τους εργαζόμενους».
Οι αντιδράσεις έχουν επεκταθεί και στα social media, όπου στο twitter έχει δημιουργηθεί το hashtag #cancel_jumbo.
Αναλυτικά η σχετική ανακοίνωση:
Πάντα ένα βήμα μπροστά στην εργοδοτική ασυδοσία ο mr. 7ημερο – 12ωρο!
Εργασιακή γαλέρα και ασυδοσία, αυτό αποτυπώνεται στις 26 σελίδες του εσωτερικού κανονισμού εργασίας της jumbo, ο οποίος πρόσφατα επικυρώθηκε και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των άθλιων ατομικών συμβάσεων εργασίας που αναγκάζονται να αποδεχτούν χιλιάδες εργαζόμενοι που απασχολούνται στη συγκεκριμένη επιχείρηση.
Είναι ένας εσωτερικός κανονισμός εργασίας που επιβεβαιώνει τις δεκάδες καταγγελίες μας και ταυτόχρονα αποκαλύπτει τη φόρα που έχει πάρει η εργοδοσία στο τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων μας πατώντας στους δεκάδες αντεργατικούς νόμους που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις, με πιο πρόσφατο το τερατούργημα Χατζηδάκη.
Σύμφωνα με το συγκεκριμένο κανονισμό εργασίας η εταιρεία μπορεί:
Με βάση το άρθρο 14, παρ 1β, να προσδιορίζει τη θέση εργασίας, να μετακινεί και να αποσπά οποιονδήποτε εργαζόμενο από το τμήμα ή το κατάστημα ή την εγκατάσταση στο οποίο εργάζεται, σε άλλο τμήμα ή κατάστημα ή εν γένει θέση της ίδιας ή σχετικής ειδικότητας στα όρια της Ελληνικής Επικράτειας! Δηλαδή αυτό το μήνα Αθήνα, τον άλλο Θεσσαλονίκη.
Με βάση το άρθρο 15, παρ1 να ορίζει τη διάρκεια της ημερήσιας και εβδομαδιαίας εργασίας, τις ώρες έναρξης και λήξεως της εργάσιμης ημέρας, τις διακοπές εργασίας του προσωπικού της και το σύστημα εργασίας. Στην παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου αναφέρει ότι ως χρόνος εργασίας θεωρείται αποκλειστικά και μόνο εκείνος, κατά τον οποίο οι εργαζόμενοι παρέχουν πραγματική υπηρεσία που τους έχει ανατεθεί. Δηλαδή το ωράριο εργασίας θα γίνεται λάστιχο κατά το πώς βολεύει την εργοδοσία, μέσα σε αυτόν δεν χωράει το διάλλειμα, η προετοιμασία (αλλαγή ενδυμασίας κ.α).
Με βάση το άρθρο 18, παρ.1 ο χρόνος και η σειρά χορηγούμενης τμηματικά αδείας (καλοκαίρι και χειμώνα) καθορίζεται από την Εταιρεία! Και η άδεια των εργαζόμενων καταπώς βολεύει την εργοδοσία και φροντίζει αυτό να μας το κάνει λιανά σε διάφορα σημεία του κειμένου για να μην υπάρχουν παρερμηνείες.
Με βάση το άρθρο 33 η εταιρεία φέρει την ιδιότητα του “Υπεύθυνου Επεξεργασίας Προσωπικών Δεδομένων” και μπορεί να φακελώνει με όποιον τρόπο θέλει εργαζόμενους, καταναλωτές και προμηθευτές.
Με βάση το άρθρο 46 η εταιρεία μπορεί εκτός από παρατηρήσεις και επιπλήξεις να επιβάλει πρόστιμο “στον παραβάτη – εργαζόμενο” αφαιρώντας του μέχρι και το 1/4 του μηνιαίου μισθού του.
Και αυτά είναι μόνο ένα μικρό δείγμα από τα όσα προβλέπονται και δένουν τους εργαζόμενους χειροπόδαρα. Γι’ αυτό μόνο σαν κακόγουστο αστείο μπορούμε να πάρουμε τα όσα αναφέρονται στο παράρτημα του συγκεκριμένου εσωτερικού κανονισμού περί πρόληψης και αντιμετώπισης περιστατικών βίας και της παρενόχλησης στην εργασία και της διαχείρισης εσωτερικών καταγγελιών.
Γιατί βία είναι ο συγκεκριμένος κανονισμός εργασίας σύμφωνα με τον οποίο η εργοδοσία μπορεί να ορίζει το ωράριο εργασίας, το χρόνο εργασίας, τις άδειες και του μισθούς χιλιάδων εργαζομένων με μοναδικό κριτήριο τα κέρδη της.
Βία είναι να εξαναγκάζεις εργαζόμενους να ζουν με μισθούς χαρτζιλίκι, μέσα στην ανασφάλεια των συμβάσεων μερικής απασχόλησης ορισμένου χρόνου.
Βία είναι να ξεζουμίζεις νέα παιδιά, φοιτητές, γυναίκες που έχουν ανάγκη το μεροκάματο μέσω 15ημερων συμβάσεων σε συγκεκριμένες περιόδους (σχολικό, γιορτές, καλοκαίρι κ.α) και να τους πετάς κομμάτια στην ανεργία.
Βία είναι να έχεις το δικαίωμα να μετακινείς ανά την Ελληνική Επικράτεια τους εργαζόμενους.
Μπορούμε τους νόμους και τους κανονισμούς τους να τους αχρηστεύσουμε με το συλλογικό, μαζικό μας αγώνα. Οργανωμένοι στο σωματείο μας μπορούμε να διεκδικήσουμε ανθρώπινα ωράρια, αξιοπρεπείς μισθούς, σταθερή εργασία. Να απομονώσουμε κάθε φαινόμενο βίας που θρέφεται από τη σαπίλα της άγριας εκμετάλλευσης μας.
