Έπειτα από μία δεκαετία οικονομικής κρίσης, κατά την οποία τα εισοδήματα των πολιτών τόσο στον δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα, μειώθηκαν κατά το μάλλον, φθάνοντας ένα σοβαρό μέρος του πληθυσμού στα όρια (και κάτω από αυτά) της φτώχιας και της εξαθλίωσης, οι τελευταίες κυβερνήσεις το μόνο που κατάφεραν ήταν να ανεβάσουν τον κατώτατο μισθό ξανά, αλλά ούτε καν κοντά στα προ κρίσης επίπεδα.
Η πορεία του κατώτατου μισθού
Από το 1998, ο κατώτατος μισθός έδειχνε μια σταδιακή αύξηση, ειδικά μέσα από συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, δηλαδή των εργοδοτικών οργανώσεων και της ΓΣΕΕ, για την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.
Η τελευταία αύξηση έγινε την 1η Ιουλίου 2011, οπότε και ανήλθε στα 751,39 ευρώ για 12 πληρωμές ετησίως (και στα 876,62 ευρώ για 14 πληρωμές).
Στις 14 Φεβρουαρίου 2012, αποφασίστηκε ο κατώτατος μισθός να καθορίζεται με νομοθεσία από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Με περικοπή της τάξεως του 22% για τους εργαζόμενους άνω των 25 ετών και κατά 32% για τους εργαζόμενους από 18 έως 25 ετών (υποκατώτατος μισθός), ξεκίνησε μια μακρά περίοδος υποτέλειας και οικονομικής εξαθλίωσης, όπου σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οι περικοπές των μισθών οδήγησαν το 2015 (3.828.500 άνθρωποι ή 35,7% του πληθυσμού) να φτάσει στα όρια του κινδύνου φτώχιας.
Το 2012 βρήκε όσους ήταν άνω των 25 ετών με μειωμένο μισθό κατά 165,31 ευρώ για 12 πληρωμές ετησίως (και κατά 192,86 ευρώ για 14 πληρωμές) και στα 586,08 ευρώ για 12 πληρωμές ετησίως (και στα 683,76 ευρώ για 14 πληρωμές).
Η χώρα μας, ήταν η μοναδική στην ΕΕ όπου ο κατώτατος μισθός είχε μειωθεί μετά το 2012. Τουλάχιστον έλαβε αυτήν την «εκπάγλου καλλονής» διάκριση.
Την 1η Φεβρουαρίου 2019, για πρώτη φορά μετά από επτά χρόνια, ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε κατά 10,91% για τους εργαζόμενους άνω των 25 ετών και κατά 27,22% για τους εργαζόμενους από 18 έως 25 ετών (κατάργηση υποκατώτατου μισθού) και διαμορφώθηκε ως εξής:
Για τους άνω των 25 ετών αυξήθηκε κατά 63,92 ευρώ για 12 πληρωμές ετησίως (και κατά 74,57 ευρώ για 14 πληρωμές).
Για τους εργαζόμενους από 18 έως 25 ετών αυξήθηκε κατά 139,05 ευρώ για 12 πληρωμές ετησίως (και κατά 162,23 ευρώ για 14 πληρωμές).
Την περίοδο εκείνη, ο κατώτατος μισθός έφθασε τα 650 ευρώ για 12 πληρωμές ετησίως (και στα 758,33 ευρώ για 14 πληρωμές ετησίως). Φυσικά αναφερόμαστε σε όλα τα προαναφερθέντα ποσά, πριν τον υπολογισμό των ασφαλιστικών εισφορών. Ήταν ο μικτός μισθός.
Την 1η Ιανουαρίου 2022 ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε κατά το κωμικό ποσό του 2% αγγίζοντας 663 ευρώ μεικτά. Καταμερίζοντας τα δώρα και τις άδειες στους 12 μήνες, φτάνει το ποσό των 773,50 ευρώ μικτά.
Στις 20 Απριλίου 2022 ανακοινώθηκε αύξηση κατά 50 ευρώ, δηλαδή στα 713 ευρώ μικτά (612 ευρώ καθαρά) και με την καταβολή 14 μισθών το ποσό φτάνει τα 831,80 ευρώ. Η νέα αύξηση εφαρμόσθηκε την 1η Μαΐου.
Το ακατανόητο του...«πράγματος»
Όπως είναι προφανές, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των υπόλοιπων χωρών της ΕΕ, στις οποίες ο κατώτατος μισθός αυξανόταν, ακόμη και στα χρόνια της κρίσης, η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα στην οποία σήμερα εορτάζεται ως «επιτυχία», η τάχα αύξηση ενός μισθού, που περικόπηκε σε αχαρακτήριστα επίπεδα μία δεκαετία πριν.
Και ακόμη και σήμερα ο κατώτατος μισθός βρίσκεται χαμηλότερα από το 2011. Αλλά παρά ταύτα, παρουσιάζεται μια επίπλαστη εικόνα επιτυχίας, ανάπτυξης από οιονδήποτε ανέβηκε στην εξουσία όλα τα τελευταία χρόνια.
Πληθωρισμός
Και φυσικά, πώς θα μπορούσε να μείνει απέξω το part 2 της mini series τρόμου που λέγεται «Ελληνική Ανάπτυξη» και συνοδεύεται από τον όρο «Πληθωρισμός».
Στα επίπεδα αύξησης του 10.2% για τον μήνα Απρίλιο και με κατώτατο μισθό τα 713 ευρώ μικτά, εν σχέσει βέβαια με τις αρχές του 2000 και το 2010, η αγοραστική δύναμη των πολιτών έχει κατακρεουργηθεί.
Ακούμε ταυτόχρονα, ότι για όλα αυτά ευθύνεται ο πόλεμος και ότι ο πληθωρισμός συνιστά παγκόσμιο φαινόμενο. Βεβαίως. Ελληνικό φαινόμενο όμως συνιστά η κατρακύλα των μισθών που δεν προσεγγίζουν σε τίποτα τα επίπεδα του πληθωρισμού στο σήμερα.
Ποια επιτυχία;
Όταν ο μισθός στις αρχές του 2000 ήταν πραγματικά και καθαρά υψηλότερος από σήμερα; Ποια ανάπτυξη όταν με 612 ευρώ καθαρά και με πληθωρισμό επί μακρών σε αυξητικές τάσεις, στον οποίον περιλαμβάνονται και οι υπερ-αυξημένες τιμές στο ρεύμα και στην ενέργεια, η πλειοψηφία του κόσμου δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις «υποχρεώσεις» της, που και οι ίδιες υποχρεώσεις βεβαίως και είναι επίπλαστες.
Τελικά ανέβηκε ο μισθός; Μειώθηκε η ανεργία; Αυξήθηκε ο πληθωρισμός; Η εξίσωση στα ερωτήματα αυτά τι απάντηση δίνει για τον άγνωστο χ του μισθού, τον άγνωστο ψ της ανεργίας;
Ότι βεβαίως και η ποιότητα ζωής στην Ελλάδα έχει κατρακυλήσει μαζί με τους μισθούς και είναι αντιστρόφως ανάλογη του πληθωρισμού και της αύξησης αυτού.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην 44η θέση, κάτω από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Νότια Αφρική, την Πολωνία σε ποιότητα ζωής. Την ίδια ώρα, που πλέκονται εγκώμια για την «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας», για το «κέντρο ανάπτυξης στη νοτιοανατολική Μεσόγειο» αλλά και φυσικά για τις...επενδύσεις που έρχονται και την πράσινη ανάπτυξη.
Την ίδια ώρα βέβαια που τα ενοίκια έχουν φτάσει στα επίπεδα δυάρι στην πλατεία Αττικής 30 τ.μ 300 ευρώ κατασκευής του 1970.
Όταν ανεβείτε στον βράχο της Ακρόπολης και κοιτάξετε προς τον Υμηττό ή αλλιώς τον...«Τρελό» όπως τον αποκαλούσαν οι παλαιοί Αθηναίοι, κοιτάξτε, να κάπου εκεί βρίσκεται η ανάπτυξη και μας θωρεί με περηφάνια...
