Το Proson.gr παρουσιάζει τη νέα «ιστορία εργασιακής τρέλας» που περιλαμβάνεται στη νέα εβδομαδιαία στήλη της ιστοσελίδας και στην οποία οι συντάκτες αλλά και οι αναγνώστες μοιράζονται αυτό που περιγράφει ο τίτλος: Ιστορίες εργασιακής τρέλας!
Τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά και των επιχειρήσεων / εταιρειών (όπου αναφέρονται) έχουν παραλλαχθεί για προφανείς λόγους, αλλά οι ιστορίες είναι... πέρα για πέρα αληθινές!
«Καλησπέρα σας από το μέτωπο της εργασιακής παράνοιας. Εδώ, όπου οι συμβάσεις είναι ευχολόγια, τα συμφωνηθέντα τηρούνται όσο και οι διατροφές στις γιορτές, και οι ρόλοι εναλλάσσονται με ρυθμό πιο γρήγορο κι από αλλαγή βάρδιας σε Call Center.
Ήταν όλα τόσο ρομαντικά στην αρχή. Ένα ξενοδοχείο, μια συμφωνία καθαρή σαν τα σεντόνια (λέμε τώρα): ρεσεψιόν και λίγη βοήθεια στα πρωινά. "Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι;" σκέφτηκα. Spoiler alert: Πολύ.
Η αληθινή περιγραφή θέσης; Ρεσεψιόν by day, barwoman by night, σερβιτόρα στο διάλειμμα, κουζίνα all day, και γενικών καθηκόντων όσο αντέξει το κορμί. Όλα αυτά υπό το βλέμμα της "μαντάμ", που διεκδικούσε Όσκαρ Σκηνοθεσίας σε ταινία τρόμου χαμηλού budget με τίτλο “Η Εργασία Είναι Ευλογία, Εκτός Αν Έχεις Δικαιώματα”.
Έβαλα όρια. Ευγενικά. Ανθρώπινα. Με αξιοπρέπεια. Η απάντηση; Ύφος "εγώ-σε-πληρώνω-άρα-είσαι-δική-μου" και συμπεριφορά που έκανε τη Μέριλ Στριπ στο The Devil Wears Prada να μοιάζει με την Παναγία.
Μέχρι που, στον ενάμιση μήνα, ήρθε το οριστικό "ΓΕΙΑ ΣΟΥ". Όχι απλό. Με στόμφο. Με χαμόγελο. Με ανακούφιση ψυχής. Σκούπιζε η καθαρίστρια (σε καλύτερη μοίρα από μένα) κι η μαντάμ την επιπλήττει για τις πάστα φλόρες που έψηνε — γιατί προφανώς δεν είχε το ψήσιμο που ζητούσε η εργοδοσία.
Και μετά απορούν. "Γιατί δεν βρίσκουμε προσωπικό;"
Μήπως γιατί ζητάτε υπερήρωες και πληρώνετε σαν να νοικιάζετε φουσκωτό στρώμα για την πισίνα;
Μήπως γιατί βλέπετε τους ανθρώπους σαν πολυεργαλεία;
Μήπως γιατί νομίζετε ότι το hospitality είναι τσίρκο κι εμείς οι ακροβάτες του;
Η απάντηση είναι απλή. Ακόμα ψάχνει προσωπικό. Και θα ψάχνει. Μέχρι να σβήσει ο ήλιος ή να πάρει πτυχίο το τζατζίκι της κουζίνας».
Τη σημερινή ιστορία εργασιακής τρέλας έστειλε στο proson.gr η αναγνώστρια Ι.Μ.
Τις νέες ιστορίες μπορείτε να τις βρίσκετε κάθε Δευτέρα στην αντίστοιχη στήλη: Ιστορίες εργασιακής τρέλας
