Σε μια εκρηκτική ραδιοφωνική συζήτηση που ανέδειξε τις κραυγαλέες ανισότητες στον δημόσιο τομέα, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Θεόδωρος Καράογλου κλήθηκε να απαντήσει σε ένα ερώτημα που απασχολεί κάθε εκπαιδευτικό στη χώρα: πώς δικαιολογείται ένας νεοδιόριστος δάσκαλος να πληρώνεται με κάτω από 800 ευρώ, την ώρα που ένας νέος ανθυπολοχαγός ξεκινά με ακαθάριστα 1.700 ευρώ;
Καλεσμένος στην εκπομπή των Αναστασίας Γιάμαλη και Γιώργου Παγάνη στον Real FM, ο κ. Καράογλου επιχείρησε να υπερασπιστεί την κυβερνητική πρόθεση για αυξήσεις στους ένστολους. Ωστόσο, η απάντησή του όχι μόνο δεν έπεισε, αλλά άναψε και νέες φωτιές.
Η ερώτηση της δημοσιογράφου που δεν απαντήθηκε ποτέ
Η Αναστασία Γιάμαλη έθεσε το ζήτημα με απόλυτη σαφήνεια:
«Ένας νεοδιόριστος εκπαιδευτικός, είτε πάει στη Σίκινο είτε στο Πέραμα, ξεκινά με 776 ευρώ. Μετά τις αυξήσεις που σχεδιάζει η κυβέρνηση, ένας ανθυπολοχαγός απόφοιτος της Ευελπίδων θα παίρνει 1.700 ευρώ. Το θεωρείτε δίκαιο;»
Η αντίδραση του βουλευτή ήταν αποκαλυπτική της γενικότερης θεώρησης της πολιτείας:
«Εγώ υπηρέτησα 28 μήνες στο στρατό, όχι 9 όπως πάνε τώρα τα παιδάκια και στεναχωριούνται. Έχω εικόνα από το στρατό. Είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.»
Η Γιάμαλη, με εμφανή ενόχληση, αντέτεινε:
«Και το να διδάσκεις παιδιά είναι εύκολο δηλαδή;»
Η απάντηση που ακολούθησε ήταν εξίσου προβληματική. Ο βουλευτής αναφέρθηκε στο «μοριακό σύστημα» των εκπαιδευτικών, υπονοώντας ότι σύντομα θα φτάσουν στον τόπο τους. Όμως, όπως εύστοχα παρατήρησε η δημοσιογράφος:
«Για να φτάσει στα 1.700 ευρώ πρέπει να φτάσει 55 χρονών και να γίνει Λυκειάρχης ή Γυμνασιάρχης.»
| Κατηγορία | Καθαρός Μισθός (2025) | Επιπλέον Παροχές | Δυνατότητα Μετάθεσης |
| Εκπαιδευτικός | ~776 € | Ελάχιστες | Πολύ υψηλή |
| Ανθυπολοχαγός | ~1.186 € (*καθαρά) | Στέγαση, επιδόματα, σταθερότητα | Ελεγχόμενη |
Σε αυτό το σημείο να σημειώσουμε πως τα 1.700 € που ανέφερε η δημοσιογράφος είναι τα ακαθάριστα ποσά. Το καθαρό ποσό υπολογίζεται στα 1.186 €, σύμφωνα με τις νέες ρυθμίσεις
Σχόλιο: Όταν η Παιδεία υποτιμάται, το μέλλον φτωχαίνει
Η συζήτηση δεν είναι «ασφαλίτες vs εκπαιδευτικοί». Το πρόβλημα βρίσκεται στην επιλεκτικότητα των αυξήσεων και στον υπαινιγμό ότι η εκπαίδευση είναι δευτερεύουσας σημασίας.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας όταν ο εκπαιδευτικός που καλείται να εγκαταλείψει την οικογένειά του και να ζήσει σε νησί ή παραμεθόριο αμείβεται με μισθό κατώτερο του βασικού επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Το πραγματικό ερώτημα
Είναι κοινωνικά αποδεκτό, το 2025, ο άνθρωπος που διδάσκει το παιδί μας να ζει στα όρια της φτώχειας;
Η δημόσια εκπαίδευση είναι ο βασικός μηχανισμός κοινωνικής κινητικότητας. Αν οι άνθρωποι που την στηρίζουν καθημερινά αισθάνονται «αόρατοι» για την πολιτεία, τότε η κοινωνική αδικία παγιώνεται. Και αυτή δεν είναι οικονομική απόφαση — είναι πολιτική επιλογή.
Προβληματισμός για το μέλλον
Η δήλωση του κ. Καράογλου δεν ήταν απλώς ατυχής. Ήταν αποκαλυπτική μιας ευρύτερης αντίληψης: ότι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αρκεστούν σε λιγότερα, γιατί «θα γυρίσουν στον τόπο τους», ή γιατί «έχουν περισσότερα μόρια».
Αν δεν αναγνωρίσουμε εμπράκτως την αξία του εκπαιδευτικού έργου, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αναβαθμίσουμε την ίδια την κοινωνία μας.
