Το Proson.gr παρουσιάζει τη νέα «ιστορία εργασιακής τρέλας» που περιλαμβάνεται στη νέα εβδομαδιαία στήλη της ιστοσελίδας και στην οποία οι συντάκτες αλλά και οι αναγνώστες μοιράζονται αυτό που περιγράφει ο τίτλος: Ιστορίες εργασιακής τρέλας!
Τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά και των επιχειρήσεων / εταιρειών (όπου αναφέρονται) έχουν παραλλαχθεί για προφανείς λόγους, αλλά οι ιστορίες είναι... πέρα για πέρα αληθινές!
Όνειρο της θερινής σεζόν… ή μήπως όχι;
Η αναζήτηση δουλειάς για τη θερινή σεζόν είναι πάντα μια εμπειρία γεμάτη προσδοκίες, ελπίδες και… τελικά, προσγείωση στην ελληνική πραγματικότητα. Φέτος, λοιπόν, σκέφτηκα να πάω Μύκονο. Νησί με πολύ τουρισμό, πολυτελή ξενοδοχεία, δυνατά μαγαζιά—άρα, είπα, οι δουλειές θα πληρώνουν καλά.
Βρήκα αγγελία για Β’ μάγειρας σε γνωστό ξενοδοχείο. Ωραία, λέω, ευκαιρία για καλά λεφτά. Κλείνω τηλέφωνο για συνέντευξη. Στην άλλη γραμμή, οι υπεύθυνοι μού μιλάνε για το brand τους με ύφος λες και με καλούν να γίνω σεφ σε εστιατόριο με Michelin. Μου απαριθμούν ευθύνες λες και θα τρέχω μόνος μου όλη την κουζίνα. Και εκεί που περιμένω να ακούσω κάτι ανάλογο σε αποδοχές, πετάνε το μαγικό:
«1.000€ τον μήνα. Δέκα ώρες την ημέρα. Κάθε μέρα. Χωρίς ρεπό.»
Ενός λεπτού σιγή για τον άνθρωπο που θα δεχτεί αυτή την... «ευκαιρία»!
Ένα χιλιάρικο. Στη Μύκονο. Για 70 ώρες την εβδομάδα. Σε μια κουζίνα που θα καίει, σε ένα νησί που θα βουλιάζει από κόσμο. Και από αυτά τα λεφτά, θα πληρώνω διαμονή (αν δεν έχει, όπως στις περισσότερες περιπτώσεις), φαγητό, μετακινήσεις—δηλαδή στο τέλος, τι; Να μένει τίποτα ή να δουλεύω απλά για να επιβιώσω;
Αναρωτιέμαι, ποιος ακριβώς σηκώνεται από το σπίτι του, αφήνει οικογένεια και φίλους, πηγαίνει σε ένα από τα πιο ακριβά νησιά της Ελλάδας, για να δουλεύει όλη μέρα, κάθε μέρα, με μισθό που σε άλλες χώρες θα έδιναν για part-time; Και όλα αυτά, ενώ η σεζόν φέρνει χρυσάφι στα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια.
Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Μάλλον να κλάψω. Γιατί το πιο λυπηρό είναι πως κάποιοι θα δεχτούν. Όχι επειδή δεν βλέπουν το άδικο, αλλά επειδή η ανάγκη τούς το επιβάλλει. Και έτσι, το αστείο συνεχίζεται κάθε χρόνο.
Η Μύκονος θα συνεχίσει να γεμίζει τουρίστες που θα πληρώνουν 50€ για ένα κοκτέιλ, τα ξενοδοχεία θα θησαυρίζουν και εμείς θα μετράμε κούραση και ψίχουλα. Ελλάδα, 2025.
Καμία έκπληξη.
Τη σημερινή ιστορία εργασιακής τρέλας έστειλε στο Proson.gr ο αναγνώστης Κ.Ο.
Τις νέες ιστορίες μπορείτε να τις βρίσκετε κάθε Δευτέρα στην αντίστοιχη στήλη: Ιστορίες εργασιακής τρέλας
Μπορείτε αν θέλετε να μας στείλετε και εσείς στο e-mail: [email protected], ιστορίες εργασιακής τρέλας που έχετε βιώσει για να τις δημοσιεύσουμε!
