Η αδυναμία εύρεσης προσωπικού αποτελεί τον «πονοκέφαλο» για τους εργοδότες σε πολλούς κλάδους της οικονομίας, από τον ξενοδοχεία και την εστίαση μέχρι τα μπαρ, τα λογιστήρια, τις κατασκευαστικές εταιρίες, τα κέντρα αισθητικής, τα κομμωτήρια, τα γραφεία, τις κλινικές και τα φαρμακεία.
Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της εξαμηνιαίας έρευνας του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ, σχετικά με τις ειδικότητες που παρουσιάζουν τις περισσότερες κενές θέσεις:
Όπως αναφέρουν πληροφορίες της ΔΔΕ Φθιώτιδας, στην πρώτη θέση βρίσκονται οι ειδικευμένοι τεχνίτες και χειριστές μηχανημάτων με ποσοστό 37,1% ενώ ακολουθούν οι εργάτες / βοηθοί μαστόρων / καθαριστές με 17,9%.
Στην τρίτη θέση με 13,2% βρίσκονται ειδικότητες που σχετίζονται με τον τουρισμό και την εστίαση, όπως σερβιτόροι, μάγειρες και ζαχαροπλάστες.
Πρόκειται άλλωστε για δύο κλάδους που ειδικά την τελευταία διετία και εν μέσω της ανοδικής πορείας του ελληνικού τουρισμού, το πρόβλημα της έλλειψης εργαζομένων αναδεικνύεται έντονα.
Το 11,1% των κενών θέσεων αφορά σε ειδικευμένους επιστήμονες ενώ σε αντίστοιχο ποσοστό, κενές θέσεις εμφανίζουν και οι ειδικότητες των πωλητών και ταμιών. Οδηγοί – ντιλίβερι με ποσοστό 5,4% και υπάλληλοι 4,3% ακολουθούν στη σχετική λίστα με τις ελλείψεις που καταγράφουν οι επιχειρήσεις.
![Γράφημα Θέσεις Εργασίας](/sites/default/files/styles/embedded/public/2025-02/grafima_theseis_ergasias.png.webp?itok=peI1pBqy)
Ανά γεωγραφική περιοχή, το μεγαλύτερο ποσοστό επιχειρήσεων που αναζητούν εργαζόμενους εντοπίζεται στη Βόρεια Ελλάδα (40,7%) καθώς και στα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη (36,8%).
Στις συγκεκριμένες περιοχές, η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού θεωρείται ως ο κυριότερος λόγος που οι επιχειρήσεις δυσκολεύονται να βρουν εργαζόμενους, κάτι που συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τη φύση της κυριότερης οικονομικής δραστηριότητας τους, τον τουρισμό δηλαδή, συνεπώς και με την εποχικότητα της πλειονότητας των προσφερόμενων θέσεων εργασίας.
Αντίθετα, στην περιοχή της Αττικής καταγράφεται το υψηλότερο ποσοστό των επιχειρήσεων που θεωρεί ως βασικότερο παράγοντα των ελλείψεων, τις μη ανταγωνιστικές αμοιβές.