«Για πολλά χρόνια δούλευα στο τηλεφωνικό κέντρο της μεγαλύτερης εταιρείας δημοσκοπήσεων κ ερευνών στην χώρα. Κάποια στιγμή ήρθε ένας καινούργιος προϊστάμενος ο οποίος ξαφνικά επέβαλε μερικούς αλλοπρόσαλλους κανόνες, μεταξύ των οποίων...».
Το Proson.gr παρουσιάζει τη νέα «ιστορία εργασιακής τρέλας» που περιλαμβάνεται στη νέα εβδομαδιαία στήλη της ιστοσελίδας και στην οποία οι συντάκτες αλλά και οι αναγνώστες μοιράζονται αυτό που περιγράφει ο τίτλος: Ιστορίες εργασιακής τρέλας!
Τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά και των επιχειρήσεων / εταιρειών (όπου αναφέρονται) έχουν παραλλαχθεί για προφανείς λόγους, αλλά οι ιστορίες είναι... πέρα για πέρα αληθινές!
«Μου είπε ότι δεν είναι το τσιφλίκι μου, να σηκώνομαι όποτε μου αρέσει»
«Για πολλά χρόνια δούλευα στο τηλεφωνικό κέντρο της μεγαλύτερης εταιρείας δημοσκοπήσεων κ ερευνών στην χώρα. Κάποια στιγμή ήρθε ένας καινούργιος προϊστάμενος ο οποίος ξαφνικά επέβαλε μερικούς αλλοπρόσαλλους κανόνες, μεταξύ των οποίων να μην μιλάμε καθόλου μεταξύ μας οι υπάλληλοι, να μην σηκωνόμαστε παρά μόνο στο διάλλειμα ή σε έκτακτη ανάγκη, να μην του απευθύνουμε καθόλου τον λόγο κλπ.
Μια ημέρα λοιπόν σηκώθηκα για να πάω στην τουαλέτα κ πήρα μαζί μου κ το παγούρι μου για να το αφήσω στην κουζίνα κ γυρνώντας να το γεμίσω κ να ξανά καθίσω στην θέση μου για να συνεχίσω την δουλειά μου. Αφού γύρισα στην θέση μου, πήρα τηλέφωνα, έκανα δύο μεγάλες έρευνες τηλεφωνικά κ την ώρα που ήθελα να πιώ νερό συνειδητοποίησα οτι είχα αφήσει το παγούρι μου στην κουζίνα. Σηκώθηκα, πήγα κ το πήρα κ ξανά έκατσα.
Πήρα ενα τηλέφωνο κ ο άνθρωπος που απάντησε δέχτηκε να λάβει μέρος στην έρευνα. Ξεκίνησα τις ερωτήσεις κ εκείνη την ώρα ο προϊστάμενος ήρθε κ με απότομο τρόπο μου είπε όταν τελειώσω να πάω στο γραφείο του. Όταν πήγα άρχισε να με ρωτάει αν έχω κάποιο πρόβλημα, ποιο ειναι το πρόβλημα μου που σηκώνομαι συνέχεια κ ότι εκεί δεν ειναι το τσιφλίκι μου να σηκώνομαι όποτε μου αρέσει. Δεν με άφησε να πω κουβέντα. Μου είπε όμως οτι δεν θέλει να με ξαναδεί όρθια!
Έπαθα σοκ, στενοχωρήθηκα πολύ, δεν μιλούσα σε κανέναν από την δουλειά, έχασα την χαρά μου, την καλή μου διάθεση κ την όρεξη μου. Το παρατήρησαν όλοι στην δουλειά, απομακρύνθηκα από όλους -συναδέλφους, φίλους κ λοιπούς προϊσταμένους. Το είπα σε ενα άτομο μόνο από την δουλειά κ στον άντρα μου. Η πίεση κ το άγχος που αισθανόμουν κάθε πρωί που ετοιμαζόμουν να πάω για δουλειά ήταν τόσο υψηλά που επηρέασαν την υγεία μου άμεσα, επιδεινώνοντας ένα ήδη γνωστό πρόβλημα υγείας. Μετά από έναν μήνα- σε περίοδο μνημονίων- έφυγα κ δεν ξαναπάτησα το πόδι μου εκεί όσο και αν όλοι μου έλεγαν να δώσω μία ακόμα ευκαιρία κ όσο μεγάλη ανάγκη κ αν είχα από τα ελάχιστα χρήματα που έπαιρνα. Μου πήρε έναν χρόνο σχεδόν να συνέλθω από το τόσο τοξικό περιβάλλον- άγχος, αυπνίες, ταχυπαλμίες κ φυσικά απλήρωτη, αφού οι πληρωμές είχαν πάει τόσο πίσω που πληρώθηκα τελευταία φορά από αυτήν την εταιρεία 10 μήνες μετά την αποχώρηση μου.
Στους μήνες που ακολούθησαν προσπαθούσα πραγματικά να ξαναβρώ τον εαυτό μου- τότε κατάλαβα πόσο βαθύ νόημα έχει αυτή η φράση. Προσπαθούσα να ξαναγίνω ένας χαμογελαστός άνθρωπος με όρεξη για ζωή, για βόλτες κ για νέες εμπειρίες. Έγινα σίγουρα καλύτερη σύντροφος για τον σύζυγο μου, καλύτερη μητέρα για το παιδί μου, καλύτερη κόρη για τους γονείς μου καλύτερη φίλη για τους φίλους μου καλύτερη αδελφή για τα αδέλφια μου σε όλα τα επίπεδα- συναισθηματικό, επικοινωνιακό κλπ.
Ελπίζω να μην ξαναβρεθώ ποτέ σε μία κατάσταση η οποία θα με αναγκάσει να υποστώ κάτι τόσο βαρύ, άδικο κ απάνθρωπο».
Τη σημερινή ιστορία εργασιακής τρέλας έστειλε στο proson.gr ο αναγνώστης Β.Σ.
Τις νέες ιστορίες μπορείτε να τις βρίσκετε κάθε Δευτέρα στην αντίστοιχη στήλη: Ιστορίες εργασιακής τρέλας
Μπορείτε αν θέλετε να μας στείλετε και εσείς στο e-mail: [email protected], ιστορίες εργασιακής τρέλας που έχετε βιώσει για να τις δημοσιεύσουμε!
