Το Proson.gr παρουσιάζει ακόμα μία «ιστορία εργασιακής τρέλας» αυτή τη φορά από το ελληνικό δημόσιο. Τη σημερινή ιστορία μας την έστειλε η Ε. η οποία -για προφανείς λόγους- δεν θέλει να δημοσιευθούν τα στοιχεία της μιας και όσα περιγράφει είναι άκρως σουρεάλ!
Στην εβδομαδιαία στήλη «ιστορία εργασιακής τρέλας» οι συντάκτες αλλά και οι αναγνώστες μοιράζονται αυτό που περιγράφει ο τίτλος: Ιστορίες εργασιακής τρέλας! Τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά και των επιχειρήσεων / εταιρειών (όπου αναφέρονται) έχουν παραλλαχθεί για προφανείς λόγους, αλλά οι ιστορίες είναι... πέρα για πέρα αληθινές!
Μπορείτε αν θέλετε να στείλετε κι εσείς στο [email protected] τις δικές σας ιστορίες εργασιακής τρέλας για να τις δημοσιεύσουμε!
Ιστορία εργασιακής τρέλας στο ελληνικό δημόσιο
Καλησπέρα σας
Διαβάζω καιρό τη στήλη σας και αποφάσισα να στείλω και εγώ τη δική μου ιστορία εργασιακής τρέλας η οποία είναι βγαλμένη από τα άδυτα του ελληνικού δημοσίου. Η αλήθεια είναι πως έχω αρκετές ιστορίες να διηγηθώ αλλά αποφάσισα να σας γράψω την τελευταία η οποία είναι αρκετά σουρεάλ.
Να περιγράψω αρχικά τον χώρο εργασίας μου: Δουλεύω στο ελληνικό δημόσιο (για ευνόητους λόγους δεν θα αναφέρω που) και το γραφείο μου βρίσκεται σε ευθεία γραμμή ανάμεσα από δύο άλλα γραφεία. Είμαστε δηλαδή τρία γραφεία στη σειρά.
Το περιστατικό που έγινε πρόσφατα ανάμεσα σε εμένα και δύο συναδέλφισσες έχει να κάνει με την χωροταξία και για αυτό την αναφέρω.
Ήταν πρωί και μόλις είχα καθίσει στη θέση μου για να ξεκινήσω να εργάζομαι (στο μεσαίο γραφείο). Μόλις λοιπόν έκατσα και άνοιξα τον υπολογιστή μου οι δύο συναδέλφισσες (δεξιά μου και αριστερά μου) με επέπληξαν γιατί μπήκα στη μέση και... τους έκοψα τη συζήτηση.
Οι δύο συναδέλφισσες ήταν εκεί πριν από εμένα και συζητούσαν για κάτι σημαντικό της δουλειάς είναι αλήθεια. Αλλά ήθελαν να συνεχίσουν τη συζήτηση τους και αντί να πάει κοντά η μία στην άλλη μου είπαν να.... κάτσω μισό μέτρο πίσω από τον υπολογιστή μου!!!
Εγώ, ούσα συγκαταβατική, τους είπα ότι δεν μπορώ να κάτσω πιο πίσω γιατί δεν φτάνω, αλλά ότι μπορώ να κάτσω λίγο πιο μπροστά για να μην τις εμποδίζω. Αλλά όχι!!! Ούτε αυτή η λύση τους έκανε!!! Ήθελαν να κάτσω πιο πίσω, άπραγη, αφού δεν θα μπορούσα να χρησιμοποιών τον υπολογιστή μου.
Φυσικά δεν το δέχτηκα και τους είπα ότι πρέπει να εργαστώ και για να το κάνω αυτό πρέπει να έχω πρόσβαση στον υπολογιστή μου...
Φανερά ενοχλημένες σηκώθηκαν και πήγαν παραπέρα για να συνεχίσουν την κουβέντα τους.
Η ιστορία που μόλις ανέφερα μπορεί να μοιάζει ψεύτικη αλλά είναι 100% αληθινή!
Ίσως όταν βρω χρόνο σας στείλω και άλλες ιστορίες από σουρεάλ σκηνικά που έχω ζήσει όσα χρόνια δουλεύω στο ελληνικό δημόσιο.
Ε.
Τη σημερινή ιστορία εργασιακής τρέλας έστειλε στο proson.gr η Ε.
Μπορείτε αν θέλετε να μας στείλετε και εσείς στο e-mail: [email protected], ιστορίες εργασιακής τρέλας που έχετε βιώσει για να τις δημοσιεύσουμε!
Τις νέες ιστορίες μπορείτε να τις βρίσκετε κάθε Δευτέρα στην αντίστοιχη στήλη: Ιστορίες εργασιακής τρέλας
