Το Proson.gr παρουσιάζει τη νέα «ιστορία εργασιακής τρέλας» που περιλαμβάνεται στη νέα εβδομαδιαία στήλη της ιστοσελίδας και στην οποία οι συντάκτες αλλά και οι αναγνώστες μοιράζονται αυτό που περιγράφει ο τίτλος: Ιστορίες εργασιακής τρέλας!
Τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλά και των επιχειρήσεων / εταιρειών (όπου αναφέρονται) έχουν παραλλαχθεί για προφανείς λόγους, αλλά οι ιστορίες είναι... πέρα για πέρα αληθινές!
Κάνεις συνεδρίες σε ψυχολόγο; Ε, είσαι τρελή!
«Φαντάζεστε να μοιράζεστε στον εργοδότη σας πως παρακολουθείτε ψυχολόγο και να βγάζει φήμη πως είστε τρελοί;! Εγώ έζησα να το βιώσω και αυτό...
«Πριν από μερικά χρόνια, συγκεκριμένα το 2020, λίγο πριν την πρώτη καραντίνα, ούσα σε ανάγκη για άμεση δουλειά, έστειλα βιογραφικά κυριολεκτικά οπουδήποτε για να μπορέσω να βιοποριστώ.
Έτυχε τότε να με καλέσει για συνέντευξη ένα κατάστημα της γειτονιάς. Εγώ ήμουν τότε μόλις 22 χρονών, άπειρη, και θεώρησα τη δουλειά ως ευκαιρία αφού απείχε 15 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι μου.
Εκτός από την ακραία εκμετάλλευση που βίωνα, καθώς ήμουν δηλωμένη 40 ώρες και δούλευα 48 -χωρίς να πληρώνομαι παραπάνω-, βίωσα και το εξής σκηνικό, το οποίο με έκανε να παραιτηθώ κατευθείαν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Να σημειώσω κάπου εδώ πως η εργοδότρια δε με συμπαθούσε καθόλου για κάποιο λόγο και συνεχώς μου έκανε το βίο αβίωτο, προσβάλοντάς με συνεχώς και χρησιμοποιώντας το νεαρό της ηλικίας μου ως λόγους για τους οποίους... δεν κάνω.
Μια μέρα λοιπόν, είχα εκφράσει την επιθυμία μου να αλλάξω το ωράριο μιας ημέρας γιατί ήθελα να πάω στην ψυχολόγο, μιας και λόγω της δουλειάς και των κυλιόμενων ωραρίων, δε μπορούσα να ακολουθήσω ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Μόλις έφυγα από το μαγαζί, η μ@@@@νη έβγαλε φήμη τόσο στους συναδέλφους μου, όσο και στους ίδιους τους ΠΕΛΑΤΕΣ που βρίσκονταν εκεί εκείνη την ώρα, ότι είμαι τρελή!
Ευτυχώς οι συνάδελφοι ήταν ως επί το πλείστον ξηγημένα παιδιά και μου το μετέφεραν. Χωρίς να χάσω χρόνο, μάζεψα τα μπογαλάκια μου και έφυγα από εκεί μέσα, σώζοντας όση αξιοπρέπεια μου είχε απομείνει.
Η δε «κυρία» εργοδότρια, όταν της εξήγησα το λόγο που αποχωρώ, είχε το θράσος να μου πει ότι δεν είπε και τίποτα κακό, μιας και εγώ λέει το ΔΙΑΦΗΜΙΖΩ από μόνη μου και απαίτησε κιόλας να μη φύγω γιατί θα είναι άκρως αντιεπαγγελματικό να αποχωρήσω χωρίς δύο εβδομάδες περιθώριο να βρει νέο υπάλληλο και πως αν το κάνω, αν την καλέσει ποτέ κανείς από επόμενη δουλειά μου να μάθει για τη συνεργασία μας, θα έλεγε τα χειρότερα για μένα.
Έτσι, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης, κατανόησης και ανθρωπιάς. Χωρίς να σκέφτεσαι καν τι μπορεί να βιώνει ένας άνθρωπος πίσω από κλειστές πόρτες.
Απλά γέλασα και έφυγα. Δεν είναι να χαλάς φαιά ουσία για τέτοιους ανθρώπους.»
Τη σημερινή ιστορία εργασιακής τρέλας έστειλε στο proson.gr η αναγνώστρια Ε.Ν.
Τις νέες ιστορίες μπορείτε να τις βρίσκετε κάθε Δευτέρα στην αντίστοιχη στήλη: Ιστορίες εργασιακής τρέλας
Μπορείτε αν θέλετε να μας στείλετε και εσείς στο e-mail: [email protected], ιστορίες εργασιακής τρέλας που έχετε βιώσει για να τις δημοσιεύσουμε!
