Mε νέο νομοσχέδιο, εντός των προσεχών ημερών, ενσωματώνεται στο εθνικό μας δίκαιο η Κοινοτική Οδηγία 2019/1152 για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας, μέσω της οποίας προωθούνται επίσης σημαντικές αλλαγές.
Σκοπός της Οδηγίας φαίνεται να είναι η βελτίωση των όρων εργασίας, με την προώθηση περισσότερο διαφανούς και προβλέψιμης απασχόλησης με παράλληλη διασφάλιση της προσαρμοστικότητας της αγοράς εργασίας.
Επισημαίνεται ότι οι λεγόμενες συμβάσεις μηδενικών ωρών (zero hour contracts) δεν είναι πρόσφατο εφεύρημα στην αγορά εργασίας. Στις συμβάσεις αυτές, δεν καθορίζεται το ωράριο εργασίας.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Ημερήσιας, ο εργαζόμενος καλείται να δουλέψει μόνο όταν έχει ανάγκη η επιχείρηση και πληρώνεται μόνο για τις ώρες που εργάστηκε. Οι συμβάσεις αυτές, οι οποίες δεν προβλέπουν συγκεκριμένο αριθμό ωρών εργασίας ούτε προκαθορισμένο κατώτατο μισθό, είναι νόμιμες και μάλιστα στηρίζονται σε σειρά δικαστικών αποφάσεων που έχουν εκδοθεί κατά το παρελθόν στη βάση της απλής σχέσης «ετοιμότητας» για εργασία.
Με συμβάσεις μηδενικών ωρών υπολογίζεται πως εργάζονταν 1,15 εκατομμύρια εργαζόμενοι στις αρχές του 2023. Η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι γυναίκες, νέοι και συνταξιούχοι.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι αυτή η μορφή σύμβασης είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους ψηφιακούς νομάδες, δηλαδή στους ανθρώπους της τεχνολογίας που συνεργάζονται on demand με εταιρίες κολοσσούς.
Οι ωρομίσθιοι εργαζόμενοι, τους οποίους σημειωτέον η ΔΥΠΑ δεν θεωρεί άνεργους, έχουν κατακλύσει τα τελευταία χρόνια τις εταιρείες πωλήσεων, την προώθηση προϊόντων μέσω τηλεφώνου, τα e-shop, τις εταιρείες σεκιούριτι, τα ντελίβερι και τα συνεργεία καθαρισμού.
Οι «εξτρατζήδες» μπροστά στο θρίλερ της ανεργίας αποδέχονται αναγκαστικά σκληρούς όρους εργασίας και μισθούς πείνας, χαμηλότερους και από το επίδομα ανεργίας.
Το νομοσχέδιο προβλέπει, ταυτόχρονα, μέτρα που αποτρέπουν την κατάχρηση της εργασίας με συμβάσεις μηδενικών ωρών απασχόλησης και συμβάσεις κατά παραγγελία απασχόλησης.
