Εταιρεία πληροφορικής, που βρίσκεται στην Αττική, πραγματοποίησε μαζικές απολύσεις, σύμφωνα με την καταγγελία των εργαζομένων.
Πιο συγκεκριμένα, έχουν γίνει 10 απολύσεις, για τις οποίες οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e - mail).
Όπως καταγγέλλεται από τους εργαζομένους της εταιρείας, «οι απολυμένοι δεν είχαν καμία προειδοποίηση, ούτε κάποια σχετική νύξη για το περιεχόμενο της εργασίας τους, μέχρι και την τελευταία στιγμή».
Η καταγγελία εργαζόμενων της MR HealthTech έχει ως εξής:
«Ήδη από τις 31 Μαρτίου είχαν γίνει γνωστά τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε οι εργαζόμενοι στην MR HealthTech. Το κλίμα τρομοκρατίας και ανασφάλειας το οποίο είχε δημιουργηθεί από το HR και τους managers, φρόντισαν να ενταθεί, με απολύσεις που έγιναν τόσο στις 31 Μάρτη, όσο και μέσα στην εβδομάδα που μας πέρασε. Μετράμε ήδη δέκα απολυμένους, με τις αρχικές πληροφορίες να λένε για εικοσιτέσσερις στο σύνολο απολύσεις, ένα ποσοστό που υπολογίζεται περίπου στο 16% της εταιρείας. Η τακτική των ομαδικών απολύσεων είναι γνωστή και δεν την βλέπουμε πρώτη φορά στον κλάδο μας. Αντίστοιχο παράδειγμα της περιόδου είναι και η Blueground, για την οποία έχουν μιλήσει σε ξεχωριστές ανακοινώσεις οι συνάδελφοι απο το ΣΕΤΗΠ και επιβεβαιώνει τον γενικότερο κανόνα.
Ένας κανόνας ο οποίος λέει πως η εργοδοσία επιλέγει να κινηθεί ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων, σε τακτά χρονικά διαστήματα, χωρίς καμία ενημέρωση. Τοποθετώντας έτσι το σύνολο των εργαζομένων να περιμένουν ένα email από το HR για να τους ανακοινωθεί η απόλυσή τους και με fast track διαδικασίες να απομακρυνθούν από την εταιρεία, αναζητώντας ο καθένας την τύχη του. Στην διαδικασία αυτή συχνά δίνονται παροχές, επιπλέον των νόμιμων αποδοχών, που στόχο έχουν να αναδείξουν το «καλό» (;) πρόσωπο της εταιρείας. Το καλό πρόσωπο που παράλληλα προβαίνει σε μαζικές απολύσεις. Μέσα από αυτή την διαδικασία λοιπόν, χάνεται το πραγματικό ερώτημα. Το ποιος είναι δηλαδή, στην ουσία του, ο λόγος των απολύσεων.
Με απλά λόγια, τι είναι αυτό το οποίο οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσές μας καλούνται να πληρώσουν; Τι δεν έκαναν καλά; Μήπως είχαν μειωμένη την «αποδοτικότητά» τους με βάση τις εσωτερικές αξιολογήσεις της εταιρείας; Μήπως ήταν με οποιονδήποτε τρόπο ασυνεπείς στις υποχρεώσεις τους; Όποιος/όποια όμως τα αναρωτηθεί όλα αυτά, θα πέσει στο απόλυτο κενό. Οι απολύσεις που μετριούνται σε ένα ευρύ φάσμα της εταιρείας, έχουν δηλαδή σχεδόν οριζόντιο χαρακτήρα (εξαιρούνται τα βύσματα) και επηρεάζουν διαφορετικά τμήματά της, δεν έχουν καμία σχέση με όλα αυτά. Οι απολυμένοι δεν είχαν καμία προειδοποίηση, ούτε κάποια σχετική νύξη για το περιεχόμενο της εργασίας τους, μέχρι και την τελευταία στιγμή. Και ενώ ξέρουμε ότι πολλές φορές τέτοια επιχειρήματα χρησιμοποιούνται για να καταλήξουν στο κενό, στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχουν καν αυτά.
Η απάντηση επομένως στο ερώτημα του τι δεν έγινε σωστά, είναι ξεκάθαρη. Μια αποτυχημένη στρατηγική «ανοίγματος», της οποίας τα σπασμένα καλούνται να πληρώσουν όλοι αυτοί που με κόπο τόσα χρόνια δούλευαν για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της εταιρείας. Και το ερώτημα πλέον, διαμορφώνεται πιο καθαρά.
Εμείς θα πληρώσουμε τα σπασμένα για τα αποτυχημένα «ανοίγματα» της εταιρείας; Εμείς θα είμαστε αυτοί που αύριο θα βρισκόμαστε σε ακόμα πιο ανασφαλή θέση, αναζητώντας εργασία αλλού. Και όλο αυτό γιατί; Γιατι η διοίκηση επέλεξε να κάνει τις λάθος κινήσεις; Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, πως όσο και αν χρυσώνουν το χάπι, η απόλυση συνεπάγεται ακόμα μεγαλύτερη αβεβαιότητα για το μέλλον του εργαζόμενου.
Είναι αλήθεια πως τέτοιου τύπου εταιρείες συμπεριλαμβάνουν ένα εργατικό δυναμικό από διαφορετικούς κλάδους. Αυτό συνεπάγεται και διαφορετικά επίπεδα εξειδικεύσεων. Σε κάποιες περιπτώσεις δηλαδή, όπως σε ρόλους engineering, συναντάμε εξειδικευμένο προσωπικό, σε κάποιες άλλες θέσεις όμως, όχι. Είναι επόμενο λοιπόν, κάποιοι να επαναπαύονται στην εξειδίκευση αυτή. Αυτό όμως το οποίο δεν είναι επόμενο, είναι το να καταλήξουμε στην εξατομίκευση και την αδιαφορία για τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές μας. Να φτάσουμε δηλαδή εμείς, να στηρίζουμε έμμεσα τις επιδιώξεις της διοίκησης, που δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντά μας. Πόσο εύκολο άραγε είναι για συναδέλφους μας που ήδη έχουν απολυθεί, χωρίς κάποια εξειδίκευση, να αναζητήσουν δουλειά εκ νέου σε ένα τόσο ασταθές περιβάλλον; Πόσο εύκολο επίσης είναι για συναδέλφισσές μας που είναι μητέρες, έχουν ήδη απολυθεί, και έχουν ακόμα περισσότερα βάρη να σηκώσουν, να κάνουν το ίδιο;
Τα σημάδια της νέας οικονομικής ύφεσης είναι μπροστά μας. Τα νέα τραπεζικά κραχ είναι μόνο η αρχή και τα αφεντικά στην βιομηχανία της τεχνολογίας διεθνώς έχουν ήδη ξεκινήσει την προσπάθεια «να κάνουν την κρίση ευκαιρία», περνώντας στην αντεπίθεση. Πλέον οι μαζικές απολύσεις σε πολυεθνικούς οργανισμούς τείνουν να γίνουν μια κανονικότητα, και εμείς καλούμαστε να οργανωθούμε απέναντι και σε αυτές.
Συνάδελφε, συναδέλφισσα,
Όσο επαναπαυόμαστε σε λογικές προσωπικών διαπραγματεύσεων, τόσο θα αποδυναμώνουμε τις θέσεις μας. Αν δεν στηρίξουμε ο ένας την άλλη, και αν δεν είμαστε αλληλέγγυοι σε συναδέλφους/συναδέλφισσες, τότε θα εντείνουμε το κλίμα αβεβαιότητας. Ένα κλίμα που εχθρικό μόνο σε εμάς μπορεί να είναι. Να οργανωθούμε και όλοι μαζί να μην δεχτούμε καμία εκβιαστική απόλυση, να διασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας. Να μην μείνει κανένας εργαζόμενος μόνος του, βορά στις αυθαιρεσίες της διοίκησης.
Απαιτούμε:
Άμεση παύση του κλίματος τρομοκρατίας και εκφοβισμού στην εταιρεία!
Καμία απόλυση!
Να απορροφηθούν όλοι οι συνάδελφοι με ευθύνη της εργοδοσίας σε άλλες θέσεις και με την κατάλληλη επανεκπαίδευση εάν χρειάζεται.
Επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων.
Εργαζόμενες/οι στην MR Healthtech».
