Με ένα ελαφρύ χτύπημα των δαχτύλων στο λαιμό, ο υπάλληλος στην ταβέρνα που βρίσκεται στην Κρήνη της Θεσσαλονίκης, ενημερώνει τον συνάδελφό του ότι ο πελάτης θέλει ένα μπουκαλάκι τσίπουρο. Λίγα μέτρα πιο κάτω, σε άλλο τραπέζι, η Ρόδη ολοκληρώνει την παραγγελία και ακουμπώντας το χέρι στο στήθος κάνει νεύμα, λέγοντας ευχαριστώ. Οι δυο τους εργάζονται ως σερβιτόροι στην ταβέρνα του Γιώργου Γιάντση, που εδώ και αρκετό καιρό απασχολεί στο μαγαζί του κωφούς και βαρήκοους.
«Ο κόσμος της σιωπής είναι βαθύς, είναι όμορφος, είναι ένας άλλος κόσμος. Με τα παιδιά στο μαγαζί μιλάμε με τα μάτια και την ψυχή και πιστέψτε με, όλα λειτουργούν ρολόι», τονίζει ο κ. Γιάντσης, μιλώντας στην Αναστασία Τελιανίδου και στον Φάνη Γρηγοριάδη, στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM». Όπως λέει, αρκούν μερικά δευτερόλεπτα οπτικής επαφής, χωρίς αγχωτικές κινήσεις και η παραγγελία ολοκληρώνεται με βαθμό δυσκολίας μηδενικό!
«Έχουμε μάθει ήδη πολλές λέξεις στη νοηματική με την καθημερινή συναναστροφή μας με τα παιδιά που έχουν προβλήματα ακοής, σερβιτόρους και μάγειρες, και ξέρουμε και μικρές φράσεις, κυρίως αυτές που αφορούν στις παραγγελίες στο τραπέζι και τα προϊόντα μας. Όλοι μας ξέρουμε- ακόμη και οι πιο νέοι στο χώρο, ότι οι ενωμένες παλάμες και το κούνημα του αντίχειρα παράλληλα με το έδαφος, είναι το ψάρι», επισημαίνει ο κ. Γιάντσης.
Ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας, που βρίσκεται δίπλα στο Ναυτικό Όμιλο, πλάι στο κύμα, είχε βάλει την αγγελία πριν από δυο χρόνια. Έλεγε τότε ότι ζητούνται υπάλληλοι κωφοί, βαρήκοοι και άτομα με σύνδρομο Down για θέσεις εργασίας στην ταβέρνα.
Ο Γιώργος, με προβλήματα ακοής, ήταν ο πρώτος που βρέθηκε στον χώρο και έπιασε δουλειά. Διστακτικός στην αρχή, με όρεξη όμως για δουλειά, ρώτησε τον ιδιοκτήτη γιατί θέλει κωφούς και βαρήκοους και η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «για να μπω στον κόσμο σου και να μπεις στον κόσμο μου», του είπε και ξεκίνησε η συνεργασία. Σήμερα, ο Γιώργος βρίσκεται στην Αθήνα, έχοντας μεγάλη εμπειρία από την εργασία στην ταβέρνα στο βιογραφικό του αλλά και μια δυνατή φιλία με τον ιδιοκτήτη της.
«Οι άνθρωποι με προβλήματα ακοής, εκτός από τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, έχουν τεράστιο ζήτημα με την εύρεση εργασίας. Έντεκα άτομα έχουν περάσει, τώρα είναι τρεις και περιμένω άλλους δυο την καλοκαιρινή σεζόν», αναφέρει ο κ. Γιάντσης, τονίζοντας ότι θέλει να απασχολήσει και άτομα με σύνδρομο Down, ωστόσο είναι διστακτικοί οι συγγενείς τους, ενώ αναζήτησε και άτομα με κινητικά προβλήματα.
Ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας εξηγεί με χαμόγελο ότι με καλή διάθεση και προσπάθεια λύθηκαν και τα τυχόν μικροπροβλήματα (πχ τσίπουρο και ούζο έχουν την ίδια κίνηση στη νοηματική). Με ενθουσιασμό λέει πως οι άνθρωποι με προβλήματα ακοής είναι υπέροχοι στη δουλειά τους, επισημαίνοντας πως οι πελάτες, ειδικά οι θαμώνες, τους έχουν μάθει με τα μικρά τους ονόματα και πλέον κάνουν τις βασικές παραγγελίες για το τραπέζι τους χρησιμοποιώντας τις κινήσεις της νοηματικής.
Οι σερβιτόροι φέρουν ειδικό σήμα στα μπλουζάκια τους για να κατανοούν οι πελάτες σε περίπτωση που δεν λάβουν άμεση απάντηση. Από την πλευρά τους, οι σερβιτόροι, με «όπλο» το πλατύ χαμόγελό τους κάνουν ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να φέρουν εις πέρας και την πλέον πολυσύνθετη παραγγελία.
«Έχω την αίσθηση ότι ο πολιτισμός ανήκει σε εμάς και δεν πρέπει να περιμένουμε από κανέναν άλλον γύρω μας να αλλάξει. Αν δεν δημιουργήσουμε εμείς τη ζήτηση για την ορθή ένταξη στην κοινωνία όλων των συνανθρώπων μας, δεν θα αλλάξουν οι δομές, δεν θα αλλάξει τίποτε αν δεν αλλάξουμε εμείς», σημειώνει ο ιδιοκτήτης.
Τις φωτογραφίες παραχώρησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Γιάντσης
